«Εάν δε το άλας μωρανθή εν τίνι αλισθήσεται;»

Στην αρχή δεν την πίστευα. Την είδηση! Μου τη μετέφεραν συνάδελφοί μου. Στο πρωινό συναπάντημα στα δικαστήρια. Στο πρώτο διάλειμμα προσπάθησα να «σερφάρω». Όλα τα social media είχαν ανεβάσει την είδηση πρώτη. Αντιστεκόμουνα. Ρώτησα δυο – τρεις φίλους μου ανώτερους δικαστικούς. Και αυτοί, χωρίς δισταγμό, μου την επιβεβαίωσαν.

Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου στην συνάντηση του πρωθυπουργού με τους προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας ζήτησε από τον πρωθυπουργό την παράταση της θητείας των για άλλα τρία χρόνια. Με διάταξη απλού νόμου. Παρά την πεντακάθαρη απαγόρευση του Συντάγματος. Που προβλέπει ότι όλοι οι ανώτατοι δικαστές αποχωρούν, υποχρεωτικά, με τη συμπλήρωση του 67 έτους της της ηλικίας των. Και εκείνος, ο πρωθυπουργός, έδειξε κατανόηση στο αίτημα αυτό.

Όλες οι δικαστικές ενώσεις αντέδρασαν. Αντέδρασαν αρνητικά! Με μια πολύ απλή σκέψη. Το Σύνταγμα απαγορεύει μια τέτοια παράταση θητείας. Σα να καθυστέρησαν, βέβαια. Κάπως, τους δικαιολογώ. Θα έτριβαν τα μάτια τους μη πιστεύοντας την είδηση. Το περιεχόμενο, όμως, των ανακοινώσεών τους ήταν καθαρό. Η παράταση της θητείας των προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας προσκρούει στο Σύνταγμα.

Και μετά;

Μετά αρχίζουν τα άγρια ερωτήματα και οι οργισμένες απαντήσεις. Πως είναι δυνατόν η πρώτη δικαστής της χώρας να προβαίνει σε μια πρόταση, που συγκρούεται, χωρίς άλλο, με το Σύνταγμα. Για τις αντιδράσεις του Αλέξη δεν αμφιβάλαμε ποτέ. Αυτός, που κομπάζει γιατί στην εφηβική του ηλικία ήταν καταληψίας, αυτός που ώριμα βιολογικά χρόνια του ξεχαρβάλωσε τα Μ.Μ.Ε. πετώντας λάσπη παντού, και διαρκώς απαξιώνει τη δικαιοσύνη, δεν μας προκαλεί έκπληξη. Δεν μπορεί να επικαλεστεί ούτε καν το ελαφρυντικό της μεγάλης του πνευματικής ένδειας. Η συγκεκριμένη διάταξη του Συντάγματος μπορεί να κατανοηθεί και από τον μη ειδικό.

Τι θυμάμαι τέτοιες ώρες οργής και αγανάκτησης; Φυσικά μια αποστροφή από την «Επί του Όρους ομιλία»: «Υμείς εστέ το άλας της γης. Εάν δε το άλας μωρανθή εν τίνι αλισθήσεται; Εις ουδέν ισχυει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων».
Και η απλή μετάφραση: Εσείς είστε το αλάτι της γης. Εάν όμως το αλάτι χαλάσει με τι θα αλατισθεί; Σε τίποτα δεν χρησιμεύει, αλλά το πετάνε έξω και καταπατείται, ως άχρηστο, από τους ανθρώπους.