Το έχουν χάσει το παιχνίδι. Δεν έχουν τηρήσει καμιά από τις υποσχέσεις τους. Έχουν διαπράξει τα εντελώς αντίθετα. Και το μόνο που τους μένει είναι όλη αυτή η θολή ιστορία για τη διαπλοκή.
Τη δημοσκοπική τους κατάρρευση έπρεπε οι ίδιοι να την αναμένουν. Όχι γιατί δεν σκάρωσαν καλά και πετυχημένα επικοινωνιακά σχέδια. Το πρόβλημά τους είναι βαθύτερο και οριστικό. Δεν είχαν πολιτική. Δεν απέκτησαν πολιτική. Και δεν πρόκειται να καταφέρουν να διαμορφώσουν πολιτική.
Προτάσσουν τις επικοινωνιακές ανάγκες τους. Δεν παίρνουν τις σωστές αποφάσεις τη σωστή χρονικά στιγμή. Τις αναβάλλουν. Και, τελικά, παίρνουν αποφάσεις πολύ πιο δυσμενείς από τα πριν.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Να ξεκινήσουμε από την οικονομία. Δε θα μείνω για πολύ για τα ψεύτικα τα δώρα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκη του 2014. Η θύμησή τους και μόνο προκαλεί γέλιο και σαρκασμό. Ούτε θα επιμείνω ιδιαίτερα για τη δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση το 2015, που μας φόρτωσε 86 δισεκατομμύρια ευρώ νέα δάνεια. Μας αλυσόδεσαν με τα capital controls. Και επιστρέψαμε στην ύφεση.
Πολύ σωστά επισήμανε χθες στη Βουλή ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος μερικές απλές θέσεις του, που συνιστούν ταυτόχρονα και γεγονότα.
Το πρώτο: Έγκαιρα είχε γνωστοποιήσει στους τότε κορυφαίους αρχηγούς ότι το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού έτρεχε σε διψήφιο αριθμό. Και με τάσεις ανόδου. Δεν τον άκουσαν, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος.
Το δεύτερο: Όλες οι χώρες, που μπήκαν σε μνημόνια παρόμοια και αντίστοιχα με τα δικά μας, εξήλθαν από αυτά μέσα σε δυόμισι περίπου χρόνια. Μόνο σε εμάς, στα δικά μας μνημόνια, έχουν ξεπεράσει τα έξι χρόνια. Χωρίς ορατό τέλος.
Το τρίτο: Η ζημιά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά τα 86 δισ. ευρώ. Όσα δηλαδή δανειστήκαμε παραπάνω από τα τραγικά λάθη του μοιραίου ζευγαριού Τσίπρα – Βαρουφάκη.
Το τέταρτο: Η τελευταία (τρίτη) ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν χρειαζότανε. Ο Γ. Προβόπουλος δεν έκανε ένα βήμα πιο πέρα. Για να πει καθαρά στον ελληνικό λαό ότι οι τράπεζες δεν είναι πια ελληνικές.
Θα με ρωτήσετε: Συγκινούν όλα τα παραπάνω τον ελληνικό λαό; Η απάντησή μου είναι απλή. Τον συγκινούν εξίσου, όπως οι μειώσεις των συντάξεων και τα δακρυγόνα κατά των συνταξιούχων. Και η διαρκής επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κατά της ελληνικής Δικαιοσύνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.