Την ώρα που θα διαβάζετε, ενδεχομένως, αυτές τις γραμμές, θα γνωρίζουμε όλοι μας, ποιοι θα είναι οι «προσωρινοί νικητές» της διαγωνιστικής διαδικασίας για τις τηλεοπτικές άδειες.
Προσωρινοί, σε κάθε περίπτωση. Γιατί δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα όλων των επομένων σταδίων και φάσεων. Θα υπάρξουν δικαστικές αντιδικίες. Και θα επακολουθήσουν προσφυγές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και ποιος θεός ξέρει;
Όλα ξεκίνησαν με το γνωστό θεώρημα της «διαπλοκής», που δημιούργησε ο Κώστας Μητσοτάκης για να δικαιολογήσει την μικρής διάρκειας πρωθυπουργία του. Αυτό άρεσε και στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό άρεσε και στους ακραίους του Πάνου Καμένου.
Η ηθική ή αντίστοιχα η διαφθορά αποτελεί «προσφιλές θέμα» της ελληνικής αριστεράς, όταν γι’ αυτή η προοπτική της εξουσίας ήταν μακρινή υπόθεση. Και όχι μόνο αυτό. Αναζητούσε περιεχόμενο στις προτάσεις της για την πολιτική δράση πρακτικά. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο, από τις ιδέες και τη θεωρία, να περάσεις σε πρακτικές λύσεις στα οπωσδήποτε καυτά προβλήματα.
Η «διαφθορά» έχει αποτελέσει «προσφιλές θέμα» και για τους ακραίους συντηρητικούς. Δεν είχαν απάντηση στις άδικες κοινωνικές λύσει και καταστάσεις. Η αναφορά στην ηθική ήταν η καλύτερη και πιο εύκολη, γι’ αυτούς, διέξοδος, για να αποκρύψουν τη νομιμοποίηση της αδικίας.
Γνωρίζουμε καλά το περιεχόμενο των non papers, που μοιράζει το Μαξίμου στους «δικούς του». «Επί 27 χρόνια υπήρξε ανομία στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και αυτό επέτρεψε τη διαπλοκή ανάμεσα στα ραδιόφωνα και στα κανάλια, στις τράπεζες και στους πολιτικούς. Διαπλοκή συμφερόντων». Και αυτό το παπαγαλίζουν παντού.
Να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Τις αλήθειες.
Πρώτη: Υπήρξαν διαδικασίες αδειοδοτήσεων. Μία εξ αυτών ολοκληρώθηκε. Το 1992. Μία δεύτερη με βάση το νόμο του 1995 για την Ιδιωτική Τηλεόραση ακυρώθηκε ακριβώς στη φάση της ολοκλήρωσής της. Σε κάθε, όμως, περίπτωση η λειτουργία των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών υπόκειντο στην εποπτεία και στον έλεγχο του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου και των Δικαστηρίων.
Δεύτερη: Πολλοί προσπάθησαν να στήσουν ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς. Λίγοι τα κατάφεραν. Γιατί υγιή κεφαλαιουχική βάση, σωστό management και συνεργάτες και πρόγραμμα που αγάπησε ο λαός.
Τρίτη αλήθεια: Αν θες πραγματικά να κτυπήσεις τη «διαπλοκή», αυτό δεν το επιχειρείς οργανώνοντας διαδικασία, όπου το μόνο κριτήριο είναι ποιος έχει τα πιο πολλά λεφτά και θέλει να τα διαθέσει για να γίνει ισχυρός «καναλάρχης».
Δηλαδή, με μια άλλη «διαπλοκή»!
Προσωρινοί, σε κάθε περίπτωση. Γιατί δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα όλων των επομένων σταδίων και φάσεων. Θα υπάρξουν δικαστικές αντιδικίες. Και θα επακολουθήσουν προσφυγές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και ποιος θεός ξέρει;
Όλα ξεκίνησαν με το γνωστό θεώρημα της «διαπλοκής», που δημιούργησε ο Κώστας Μητσοτάκης για να δικαιολογήσει την μικρής διάρκειας πρωθυπουργία του. Αυτό άρεσε και στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό άρεσε και στους ακραίους του Πάνου Καμένου.
Η ηθική ή αντίστοιχα η διαφθορά αποτελεί «προσφιλές θέμα» της ελληνικής αριστεράς, όταν γι’ αυτή η προοπτική της εξουσίας ήταν μακρινή υπόθεση. Και όχι μόνο αυτό. Αναζητούσε περιεχόμενο στις προτάσεις της για την πολιτική δράση πρακτικά. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο, από τις ιδέες και τη θεωρία, να περάσεις σε πρακτικές λύσεις στα οπωσδήποτε καυτά προβλήματα.
Η «διαφθορά» έχει αποτελέσει «προσφιλές θέμα» και για τους ακραίους συντηρητικούς. Δεν είχαν απάντηση στις άδικες κοινωνικές λύσει και καταστάσεις. Η αναφορά στην ηθική ήταν η καλύτερη και πιο εύκολη, γι’ αυτούς, διέξοδος, για να αποκρύψουν τη νομιμοποίηση της αδικίας.
Γνωρίζουμε καλά το περιεχόμενο των non papers, που μοιράζει το Μαξίμου στους «δικούς του». «Επί 27 χρόνια υπήρξε ανομία στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και αυτό επέτρεψε τη διαπλοκή ανάμεσα στα ραδιόφωνα και στα κανάλια, στις τράπεζες και στους πολιτικούς. Διαπλοκή συμφερόντων». Και αυτό το παπαγαλίζουν παντού.
Να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Τις αλήθειες.
Πρώτη: Υπήρξαν διαδικασίες αδειοδοτήσεων. Μία εξ αυτών ολοκληρώθηκε. Το 1992. Μία δεύτερη με βάση το νόμο του 1995 για την Ιδιωτική Τηλεόραση ακυρώθηκε ακριβώς στη φάση της ολοκλήρωσής της. Σε κάθε, όμως, περίπτωση η λειτουργία των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών υπόκειντο στην εποπτεία και στον έλεγχο του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου και των Δικαστηρίων.
Δεύτερη: Πολλοί προσπάθησαν να στήσουν ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς. Λίγοι τα κατάφεραν. Γιατί υγιή κεφαλαιουχική βάση, σωστό management και συνεργάτες και πρόγραμμα που αγάπησε ο λαός.
Τρίτη αλήθεια: Αν θες πραγματικά να κτυπήσεις τη «διαπλοκή», αυτό δεν το επιχειρείς οργανώνοντας διαδικασία, όπου το μόνο κριτήριο είναι ποιος έχει τα πιο πολλά λεφτά και θέλει να τα διαθέσει για να γίνει ισχυρός «καναλάρχης».
Δηλαδή, με μια άλλη «διαπλοκή»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.