Κλείσανε τα σύνορα! Ερμητικά. Αυτό ανακοίνωσε η σλοβένικη αστυνομία αργά το απόγευμα της Παρασκευής. Οι αρχηγοί των αστυνομικών δυνάμεων της Σλοβενίας, της Αυστρίας, των Σκοπίων, της Σερβίας και της Κροατίας συμφώνησαν να περιορίσουν τη ροή των μεταναστών. Όχι πάνω από 580 ανθρώπους την ημέρα. Οι αρχηγοί θέλησαν να εξηγήσουν την απόφασή τους. «Είμαστε υποχρεωμένοι να περιορίσουμε τις ημερήσιες διελεύσεις μέσω των χωρών των δυτικών Βαλκανίων… για να μπορεί να ελέγχεται κάθε μετανάστης σύμφωνα με τους κανόνες της Συνθήκης Σένγκεν».Είχε προηγηθεί η ανάκληση στην Αθήνα της πρέσβεώς μας στη Βιέννη. Με κυβερνητική απόφαση. Η Αυστρία κατηγορήθηκε ότι «αντιμετωπίζει τα προβλήματα με σκέψεις, νοοτροπίες και εξωθεσμικές πρωτοβουλίες που έχουν τις ρίζες τους στο 19ο αιώνα… Είναι ανάγκη να προστατευθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση από διάφορους ανιστόρητους».
Ολοένα και περισσότεροι στη χώρα μας βλέπουμε ότι η υπόθεση του προσφυγικού – μεταναστευτικού εξελίσσεται σε εθνική και ιστορική τραγωδία. Η Κυβέρνηση έχει τη βασική ευθύνη. Με τα «λιάζονται» της γνωστής Τασούλας μάθανε οι δουλέμποροι τους άνετους δρόμους εισόδου στη χώρα μας. Έστω και αν οι διαδρομές, που ακολουθούν, συνιστούν στην πράξη τουριστικούς περίπλοες στα ανατολικά παράλια της χώρας μας. Η ευθύνη της Κυβέρνησης παραμένει ακέραιη. Ακόμα και με τις προχθεσινές προτροπές της Τασούλας προς τους βουλευτές να πάνε να «λιαστούνε». Δείχνοντας, έτσι, πόσο κοντά είναι η ιδεοληψία, η ανικανότητα και η αλαζονεία.
Η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης διατύπωσε και περιέγραψε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ανάγκη σύγκλησης του Συμβουλίου Αρχηγών για το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Εξελίσσεται σε εθνική τραγωδία. Τίποτε πιο δυνατό από αυτήν την αποστροφή. Και ζήτησε εθνική συνεννόηση. Και εθνική στρατηγική. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της απάντησε: Δεν έχω αρμοδιότητα. Εκτός αν το προτείνει ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης.
Με αυτά και άλλα χάνεται πολύτιμος πολιτικός και ιστορικός χρόνος.
Υπάρχει μια παρανόηση. Ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει αρμοδιότητες παρά μόνο εκείνες, που καταγράφονται ρητά στο Σύνταγμα. Εκτός αν το ζητήσει ο Πρωθυπουργός. Ειδικά μετά την κατάργηση του Συμβουλίου Δημοκρατίας.
Όλοι αυτοί αγνοούν ότι το Σύνταγμα εξελίσσεται. Χωρίς να δημιουργούνται συνταγματικά έθιμα. Διαμορφώνονται πρακτικές που επαναλαμβάνονται σε μια εξελισσόμενη πραγματικότητα. Και αναγνωρίζονται ιστορικά ως θεσμικά χρήσιμες και πολύτιμες. Αυτές οι πρακτικές – όχι όλες – συνιστούν τις λεγόμενες «συνθήκες του πολιτεύματος». Δεν δεσμεύουν αυστηρά νομικά. Νομιμοποιούν, όμως, μεγάλες εθνικές πρωτοβουλίες. Ειδικά εκείνες, που προϋποθέτουν και διασφαλίζουν τις συσπειρώσεις όλων των εθνικών δυνάμεων.
Τις συσκέψεις αυτές εγκαινίασε με τρόπο ιστορικά εμφαντικό ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για το μεγάλο εθνικό πρόβλημα του «Σκοπιανού» το 1992. Οι αποφάσεις, που πάρθηκαν τότε, ήσαν σχεδόν ομόφωνες. Βεβαίως, δεν ήσαν νομικά δεσμευτικές. Ήσαν πολιτικά και ηθικά υποχρεωτικές.
Είναι λάθος να υποστηρίζεται ότι οι συσκέψεις αυτές αποτελούν αποκλειστική πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού. Θυμίζουμε. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως Πρωθυπουργός, θέλησε να τροποποιήσει το περιεχόμενο προηγούμενων ομοφώνων αποφάσεων Συμβουλίου Αρχηγών. Για λόγους που έχει ο ίδιος εξηγήσει. Ζήτησε, μάλιστα, προφορικά και γραπτά, και από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από τους άλλους αρχηγούς να επανέλθουν με νεώτερη σύσκεψη. Με σκοπό την τροποποίησή τους. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αρνήθηκε. Τον εμπόδισε η έντονη αντίδραση του Ανδρέα Παπανδρέου.
Πρέπει να θυμίσουμε σε όλους τις τακτικές ενημερώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον Πρωθυπουργό. Για τα εσωτερικά και τα εξωτερικά θέματα της χώρας. Δεν προβλέπονται στο Σύνταγμα. Και όμως συμβαίνουν. Και μια σειρά πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν προβλέπονται καν στο Σύνταγμα. Και όμως πραγματοποιούνται.
Ήλθε η ώρα των αποφάσεων. Μετά από εθνική συνεννόηση. Η ενοχοποίηση της χώρας μας κινείται σε δύο επίπεδα. Στο ένα κυριαρχούν πρωτοβουλίες ορισμένων κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο δεύτερο δηλητηριάζεται η Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με συχνά αστήρικτους πραγματικούς ισχυρισμούς. Τα δύο αυτά επίπεδα αλληλοτροφοδοτούνται.
Αυτές τις ώρες τίποτα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι. Ούτε από την Κυβέρνηση. Ούτε από κανέναν άλλον. Θεσμό ή παράγοντα. Όλοι μας νοιώθουμε την αναπνοή της ιστορίας. Που, κάποτε, εξελίσσεται και ως απειλή.
Αντώνης Ν. Βγόντζας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.