Τον ξέρω από χρόνια. Και πολλούς από τη δουλειά του. Άρα, δε φοβάμαι τα λόγια μου. Στην Υπηρεσία του είναι άψογος. Άνετος με τους συναδέλφους του. Φιλικός προς τους πολίτες. Το πόστο του δεν είναι εύκολο. Θέλει γνώσεις που ανανεώνονται συνεχώς. Θέλει κρίση. Και την τόλμη του νόμιμου.
Του αρέσουν τα κοινά. Είναι ενεργός πολίτης. Και, συχνά εκπροσωπεί τους συναδέλφους του. Σε ένα δύσκολο δημόσιο χώρο.
Προχθές με κάλεσε στο πατρικό του σπίτι. Σε ένα μικρό χωριό της βόρειας Κρήτης. Να μοιραστούμε τα καλά του Θεού από τα χέρια της μάνας και του πατέρα.
Κρύο έξω. Τσουχτερό. Και μέσα ζεστή κουβέντα. Για όλα. Για το που πάει η πατρίδα. Και για προσωπικά.
Ο Νίκος, αυτός είναι ο φίλος μου, ήταν κρυστάλλινος στα λόγια του. Είναι τετραπληγικός. Θα μπορούσε να βολευτεί. Με την Πρόνοια. Δε βούλιαξε όμως σε καναπέδες αδράνειας και μεμψιμοιρίας. Σπούδασε σκληρά. Κουβαλάει πολλές φιλοδοξίες. Και τις διεκδικεί.
Η πατρίδα μας μπορεί να χαμογελάει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.