Ευάγγελος Βενιζέλος στο liberal.gr: "Οδεύουμε σε στασιμοχρεοκοπία"

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στην πρώτη του συνέντευξη στο liberal.gr, εκφράζει την ανησυχία του για το μέλλον της χώρας και επισημαίνει ότι οδεύουμε σε μια ενδιάμεση κατάσταση, την οποία ονομάζει «στασιμοχρεοκοπία».

Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, έχοντας ζήσει εκ των ένδον και από την πλέον καυτή θέση, αυτή του υπουργού Οικονομικών, την μνημονιακή πορεία της χώρας, περιγράφει μία κατάσταση κατά την οποία η χώρα, ναι μεν δεν θα βγει από την ευρωζώνη, αλλα θα σέρνεται χρεοκοπημένη εντός αυτής.

Ο κ. Βενιζέλος θεωρεί ότι η κυβέρνηση βρίσκεται υπό την ιδεολογική ηγεμονία του κ. Καμμένου, αποκλείει το ενδεχόμενο συνεργασιας του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τάσσεται υπέρ μιας “μεγάλης συμμαχίας των δημιουργικών δυνάμεων του έθνους”.

Τέλος υπενθυμίζει ότι η Αριστερά δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την διαπλοκή στα ΜΜΕ, καθώς υπό την μορφή του ενιαίου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, επι κυβέρνησης Τζαννετάκη βρέθηκε στην μήτρα της διαπλοκής (με την παραχώρηση των συχνοτήτων).

- Πρόσφατα είπατε ότι έχουμε υπουργούς που χαίρονται επειδή κάθε μέρα εκτοξεύουν φορολογικές και ασφαλιστικές απειλές, το είπατε στο ΒΗΜΑ FM, θα θέλατε να μας κατονομάσετε ποιοι είναι αυτοί;

Ο υπουργός ο αρμόδιος για τα θέματα τις φορολογίας και ο υπουργός ο αρμόδιος για τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης, με πολύ πάθος απευθύνονται προς την κοινωνία και δείχνουν πολύ ευτυχείς επειδή εξαγγέλλουν δυσάρεστα μέτρα φορολογικά και ασφαλιστικά.

 Γενικά υπάρχει ένας ζηλωτισμός στην Κυβέρνηση. Το βασικό επιχείρημα του κ. Τσίπρα είναι ότι αν εφήρμοζε την προηγούμενη πολιτική του, αν εφήρμοζε τις υποσχέσεις του Ιανουαρίου και τη δημαγωγία της τελευταίας πενταετίας, η χώρα θα είχε οδηγηθεί στην καταστροφή και στο Grexit. Άρα η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, τα σκληρά φορολογικά μέτρα - γιατί το μνημόνιο Τσίπρα προβλέπει κυρίως  φορολογικά μέτρα -  είναι κάτι όχι μόνο  αναγκαίο αλλά και σωτήριο. Έτσι το εφαρμόζουν με ζήλο, με πάθος, γιατί βεβαίως έτσι «δικαιώνεται» η εντυπωσιακή αυτή μεταστροφή τους.

- Κύριε πρόεδρε έχουμε δεκαεννέα δις  φόρους  σε 2 μήνες,   πιστεύετε  ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να δώσει τόσα πολλά χρήματα;

 Όχι. Νομίζω ότι έχει εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα του ιδιωτικού τομέα, των νοικοκυριών και βεβαίως το μεγάλο πρόβλημα, η μεγάλη ασυμμετρία που παρουσιάζει το τρίτο μνημόνιο, είναι ότι βασίζεται στην αύξηση των φορολογικών εσόδων και σε περικοπές στο ασφαλιστικό, δηλαδή σε μειώσεις του διαθέσιμου εισοδήματος και όχι σε άλλες εξοικονομήσεις δημοσίων δαπανών.

- Άρα λοιπόν υπάρχει μια μαγική εικόνα…

Ναι, υπάρχει μια εικόνα των νομοθετημένων μέτρων και του προϋπολογισμού και μια εικόνα της πραγματικότητας. Εν έτει 2015 που δεν υπήρχε λόγος να γίνει αυτό. Τον Ιανουάριο του 2015 η Ελλάδα δεν ήταν στην κατάσταση του 2009-2011. Είχε πετύχει τη μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή.

- Αυτό το γεγονός επαναφέρει τα σενάρια για το Grexit

Το Grexit, η κυβέρνηση Τσίπρα με πολύ μεγάλη καθυστέρηση κατάλαβε ότι δεν ήταν απειλή της Ελλάδας προς την Ευρώπη αλλά απειλή της Ευρώπης προς την Ελλάδα η οποία μάλιστα διατυπώθηκε σχεδόν ανοιχτά. Υπό την έννοια αυτή πρέπει να δούμε αν πολιτικά η Ευρώπη θα κάνει την επιλογή να επαναφέρει το σενάριο του Grexit. Πιστεύω ότι πολιτικά δεν θα κάνει την επιλογή αυτή, διότι  δεν θέλει να δει μια Ελλάδα να γίνεται τριτοκοσμική μέσα στο ευρωπαϊκό έδαφος, δεν θέλει να δει μια Ελλάδα σε ανθρωπιστική κρίση, πραγματική ανθρωπιστική κρίση, ανθρωπιστική κρίση τύπου Μέσης Ανατολής. Δεν θέλει να δει ένα μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων που ψάχνουν για δουλειά  και  για καλύτερη τύχη στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα για πολιτικούς λόγους πιστεύω ότι δεν θα επανέλθει το σενάριο.  Πάντα έλεγα από το 2011 ότι το πρόβλημά μας δεν είναι το Grexit αλλά  η χρεοκοπία,  η έκπτωση εντός ευρώ. Η κατάσταση στην οποία κινδυνεύουμε να έρθουμε σε λίγο, είναι – θα χρησιμοποιήσω έναν νεολογισμό - θα είναι μια κατάσταση «στασιμοχρεοκοπίας». Δηλαδή δεν θα είναι τυπική χρεοκοπία, δεν θα είναι όμως και η ανάκτηση του εδάφους.  Δεν θα είναι η αλλαγή του κλίματος.

- Δεν βγαίνουν τα  νούμερα και το βλέπουμε. Άρα μιλάμε για καταστροφή. Αλλά εσείς δεν βλέπετε Grexit, επειδή υπάρχουν πολιτικοί λόγοι.  Άρα; Πώς μπορούν να εξελιχτούν τα πράγματα υπό αυτές τις συνθήκες;

Χρησιμοποίησα, για να διευκολύνω τη συζήτησή μας, τον όρο  «στασιμοχρεοκοπία» υπό την έννοια ότι και Grexit δεν θα έχουμε αλλά και ανάταση δεν θα έχουμε γιατί δεν δημιουργούνται οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα κινητοποιήσουν τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Αν φτιάχναμε τη μεγάλη αναπτυξιακή συμμαχία των δημιουργικών δυνάμεων του Έθνους, βεβαίως θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το τοπίο. Αυτό δεν το έχουμε, γιατί έχουμε μια κυβέρνηση η οποία έχει υπογράψει μια συμφωνία που είναι η χειρότερη δυνατή, την οποία, την έφερε, την ψήφισε, την εφαρμόζει, αλλά δεν την πιστεύει, θεωρεί ότι θα μπορούσε να την υπονομεύσει, άρα έχουμε πλήρη έλλειψη στρατηγικού προσανατολισμού. Υπάρχει συνεχώς ένα κλείσιμο ματιού ότι «αυτό που κάνουμε δεν μας αρέσει, ότι αυτό που κάνουμε δεν βγαίνει, ότι αυτό που κάνουμε δεν αποδίδει, χωρίς να είμαστε σε θέση να πούμε και στην κοινωνία και στην οικονομία και στους διεθνείς συνομιλητές μας ποια είναι η άλλη λύση».

- Ναι αλλά δεν μπορώ να φανταστώ  ότι θα συνεχίσουμε έτσι επί 4 χρόνια...

Όχι βέβαια. Αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Γιατί πιστεύω ότι το μεγάλο πρόβλημα της οικονομίας  ήταν και είναι το πολιτικό πρόβλημα. Από εκεί ξεκινούν όλα. Και σε αυτό το πολιτικό πρόβλημα οι επιλογές του εκλογικού σώματος δεν έχουν δώσει λύση. Γιατί όταν έχεις μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ  τον Ιανουάριο, με βάση υποσχέσεις που εγκαταλείφθηκαν μετά ως καταστροφικές, όταν παρόλα όσα μεσολάβησαν επαναλαμβάνεται τον Σεπτέμβριο με ελαφρά μείωση και φτάνουμε σε μια κυβέρνηση που νομίζει ότι έχει την ισχυρότερη εντολή ενώ έχει την ασθενέστερη εντολή της μεταπολίτευσης με μόλις 39, 2%,  όλα βασίζονται σε μια παρεξήγηση! Μια παρεξήγηση ήταν οι υποσχέσεις του Ιανουαρίου, μια παρεξήγηση ήταν το υπερήφανο «ΟΧΙ» του Ιουλίου που μετατράπηκε σε «ΝΑΙ» σε μια χειρότερη συμφωνία, μια παρεξήγηση είναι η νέα εντολή του Σεπτεμβρίου για εφαρμογή του μνημονίου το οποίο δεν πιστεύει η Κυβέρνηση αλλά δεν μπορεί να σχεδιάσει κάτι πέραν αυτού. Άρα είμαστε ως κοινωνία δέσμιοι αυτής της παρεξήγησης, της τριπλής  παρεξήγησης.