Η πολιτική είναι ανταγωνιστική υπόθεση. Εκτός από αυτά που κάνεις εσύ μετράνε – υπέρ σου ή εναντίον σου- και αυτά που κάνει ο αντίπαλος. Από αυτή την άποψη ο Αλέξης Τσίπρας είναι τυχερός. Καλύτερο αντίπαλο από τη ΝΔ- και το ΠΑΣΟΚ βεβαίως, βεβαίως- δεν θα μπορούσε να βρει.
Κυρίως, όμως, οι Δεξιοί είναι οι καλύτεροι φίλοι του. Χρόνια τώρα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους πρώτα για να τον ανεβάσουν την εξουσία και μετά για να τον κρατήσουν. Π.χ. η πολιτική του αντι-Μνημονίου δεν θα είχε καμιά τύχη αν την είχε λανσάρει ο ίδιος και το μικρό, τότε, κόμμα του. Είχε την ευτυχία όμως ο πρώτος
αντιμνημονιακός να είναι ο Σαμαράς με τα Ζάππεια. Ο Τσίπρας απλώς την υιοθέτησε και εκτοξεύτηκε, καθώς ήταν μια πολιτική που την είχε νομιμοποιήσει το ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της Μεταπολίτευσης.
Στη συνέχεια ο Σαμαράς αφού έγινε πρωθυπουργός με τη συνδρομή του Βαγγέλη Βενιζέλου δεν σταμάτησε να πριμοδοτεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός με την ακραία ρητορική του, ο Πάγκαλος με τις εξυπνάδες του και ο Βενιζέλος με την έπαρσή του, έκαναν τον Αλέξη αστέρι. Και όπως ήταν φυσικό στην πρώτη κάλπη που στήθηκε τους κέρδισε. Όχι με πολύ μεγάλα ποσοστά, αλλά τους κέρδισε. Ότι χρειάστηκε τον Καμμένο για να κυβερνήσει ήταν μια κακοτυχία.
Εκείνη τη στιγμή, όμως, έσπευσε πάλι ο Σαμαράς να τον συνδράμει. Αντί να παραιτηθεί αμέσως -ώστε το κόμμα του να εκμεταλλευτεί την αδιέξοδη πολιτική Τσίπρα στην Ευρώπη και την αποτυχία των υπουργών του στο εσωτερικό- περίμενε να … κλείσει η παρένθεση και να επιστρέψει.
Όταν αναγκάσθηκε να φύγει ξανά ηττημένος στο Δημοψήφισμα, δεν κίνησε τις διαδικασίες για να αναδεχθεί οι διάδοχος του ως αντίπαλο δέος στον Τσίπρα. Έμεινε έτσι ο ατυχής ΒαγγέληςΜεϊμαράκης ως προσωρινός πρόεδρος να δίνει μια άνιση μάχη. Φυσικά την έχασε.
Το πρόβλημα για τη ΝΔ είναι ότι το μόνο χαρτί που διαθέτει δεν μπορεί να το παίξει: ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής –που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα στο δημόσιο χώρο, δεν επιθυμεί να επιστρέψει στην ηγεσία της ΝΔ .
Κατόπιν αυτού θα περίμενε κανείς ότι θα έκαναν το αυτονόητο. Θα αναζητούσαν έναν αρχηγό που να μπορεί να συγκριθεί στα ίσια με τον επικεφαλής τους ΣΥΡΙΖΑ. Το πρώτο που θα έπρεπε να διαθέτει αυτός ο αρχηγός θα ήταν να μην έχει σκελετούς στις ντουλάπες του. Δεν έχει σημασία ποιος θα ήταν. Αρκεί να είχε αυτονομία απέναντι στα κέντρα της διαπλοκής, να διέθεσε επαρκή σκηνική παρουσία και να μην τον βαρύνουν αμαρτίες του παρελθόντος.
Με έναν τέτοιο αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης το πολιτικό σύστημα θα ισορροπούσε. Ο Πρωθυπουργός θα είχε αντίπαλο και η ΝΔ ως το δεύτερο κατά σειρά κόμμα της χώρας θα μπορούσε να προβάλλει ως εναλλακτική λύση.
Αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι σε θέση να αναζητήσει και να βρει ένα τέτοιο πρόσωπο, η άλλη λύση θα ήταν να αυτοδιαλυθεί να δημιουργηθεί στη θέση του νέος πολιτικός φορέας για να εκφράσει τη συντηρητική παράταξη. Με ένα νέο κόμμα θα απέφευγε την διαλυτική εικόνα της τελευταίας περιόδου. Δεν θα αναδυόταν η θλίψη να θέλει μέχρι και ο Άδωνις να γίνει αρχηγός της και οι ‘μεγάλοι’ του χώρου να μην βγαίνουν τα κεραμίδια.
Η ΝΔ δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ούτε βρήκε αρχηγό ικανό να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα, ούτε αυτοκαταργήθηκε. Απλώς άρχισε να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της με αποτέλεσμα το μέλλον της να φύγει από την ευθύνη των κομματικών οργάνων και να περιέλθει στην αρμοδιότητα των οικογενειών.
Έκτοτε οι εσωκομματικές εξελίξεις δεν διαμορφώνονται με πολιτικά κριτήρια, ούτε προέρχονται από τις παραταξιακές σταθερές σε θέματα ιδεολογίας και πολιτικής. Αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε παράγοντες, σε οικογένειες και σε παλαιοκομματικά συστήματα επιρροής.
Το αποτέλεσμα θα είναι να βγουν όλοι χαμένοι, είτε να εκλεγεί ο Μεϊμαράκης που υποδεικνύει το ‘κατεστημένο’ της παράταξης, είτε ο Τζιτζικώστας που το αμφισβητεί ευθέως.
Επιπλέον οι χειρισμοί που έγιναν το τελευταίο διάστημα θα έχουν δύο παράπλευρες απώλειες. Πρώτον, θα διαμορφώσουν προϋποθέσεις για διασπάσεις. Και δεύτερον, θα περιορίσουν τον ενοποιητικό ρόλο του Καραμανλή, που θα πληρώσει για δεύτερη φορά τη νύφη του κόμματός του. Και έξω από τον έλεγχο του Καραμανλή -όπως ήδη συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό- η ΝΔ θα γίνει κομμάτια και θρύψαλα.
Ο μόνος ωφελημένος τελικά θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι ήδη. Και οι ανθοδέσμες που θα φτάσουν αυτές τις ημέρες στις φαμίλιες της ΝΔ θα είναι από αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.