Η πρόταση έχει κατατεθεί επισήμως και ανήκει –φυσικά- στους κυρίους με τα γκρίζα κοστούμια του κουαρτέτου των δανειστών. Είναι βασισμένη στην πολυετή αρνητική ισπανική εμπειρία με τις δεκάδες χιλιάδες εξώσεις πολιτών που λόγω χρεών έχαναν το σπίτι τους κι έμειναν στον δρόμο. Επίσης χρησιμοποιεί στοιχεία από το αμερικανικό μοντέλο διαχείρισης της κρίσης των subprime loans, το 2008.
Η ιδέα είναι απλή:
- Όποια κι αν είναι τα νέα όρια αντικειμενικής αξίας της «προστατευμένης» πρώτης κατοικίας, όποιο κι αν είναι το εισοδηματικό και περιουσιακό κριτήριο, στο τέλος κάποιεςχιλιάδες ιδιοκτητών θα υποχρεωθούν να ξεσπιτωθούν, θα χάσουν το σπίτι τους γιατί δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις δόσεις του στεγαστικού τους δανείου.
- Οι τράπεζες θα αποκτήσουν Εταιρείες Ειδικού Σκοπού (Special Purpose Vehicles SPV) οι οποίες θα αναλάβουν να διαχειριστούν τον τεράστιο αριθμό «κόκκινων δανείων», στεγαστικών, επιχειρηματικών και καταναλωτικών.
- Μέτοχοι αυτών των Εταιρειών Ειδικού Σκοπού θα είναι προφανώς τα hedge funds και τα distress funds που θα αναλάβουν να «ελαφρύνουν» τον ισολογισμό κάθε τράπεζες από τα βάρη των κακών δανείων.
Είναι προφανές ότι τα funds αυτά δεν ενδιαφέρονται για τις μικρής αξίας κατοικίες, το δυαράκι στο Παγκράτι, το 3άρι στο Περιστέρι ή το υποθηκευμένο μικρό σπίτι στο χωριό. Αντιθέτως εμπορική αξία έχουν τα μεγάλα σπίτια και οι βίλλες στις αξιόλογες τουριστικές και εμπορικές περιοχές.
- Εφόσον λοιπόν ένας δανειολήπτης αδυνατεί να ανταποκριθεί στις δόσεις του στεγαστικού του δανείου (ή του επιχειρηματικού δανείου με υποθήκη ένα ακίνητο), η Τράπεζα, δηλαδή η Εταιρεία Ειδικού Σκοπού της Τράπεζας, θα τον καλεί να εγκαταλείψει την κατοικία του.
- Ταυτόχρονα το SPV θα του προτείνει να μετακομίσει σε κάποιο άλλο από τα χιλιάδες μικρής αξίας σπίτια και κατοικίες που ήδη έχουν περιέλθει στην κατοχή των τραπεζών. Ο δανειολήπτης θα μετακομίζει, δεν θα πετιέται στο δρόμο. Θα μένει στο νοίκι σε μικρότερο σπίτι, μέχρι να ανακάμψει οικονομικά.
Με τον τρόπο αυτό, για πρώτη φορά δημιουργείται στην Ελλάδα ένα Δίχτυ Κοινωνικής Προστασίας (Social Safety Net) το οποίο σε συνδυασμό με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (GMI) θα εξασφαλίζει μια ομαλή προσαρμογή των πολιτών αλλά και των επιχειρήσεων στα νέα δεδομένα της οικονομίας.
Η προσαρμογή μιας ολόκληρης κοινωνίας στα νέα δεδομένα είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη και οδυνηρή διαδικασία. Ας εκμεταλλευτούμε τη διεθνή εμπειρία. Ας συζητήσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.