Αυτή είναι η Ελλάδα του χθες ....αλλά και του σήμερα.

Ελλάδα που πλέον εκπροσωπείται από την Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου.
Πολιτικούς που διαθέτουν κι αυτοί την επιδεξιότητα...άλλα να λένε, άλλα να εννοούν και στο τέλος άλλα να πράττουν.

"Η παρασιτική Ελλάδα βρίσκεται παντού. Από τον πρωτογενή τομέα παραγωγής μέχρι τον τριτογενή. Από τον δημόσιο μέχρι τον ιδιωτικό τομέα.
Η παρασιτική Ελλάδα δεν μπορεί να παράξει εισόδημα διότι στην αρένα του διεθνή ανταγωνισμού δεν μπορεί να προσφέρει ανταγωνιστικά και ποιοτικά προϊόντα.
Η μεταπρατική Ελλάδα γεννά συνεχώς πλούσιους επιχειρηματίες αλλά προβληματικές και πτωχευμένες επιχειρήσεις. Γι'αυτό γεννά συνταξιούχους κι όχι εργαζόμενους.
Αυτή η Ελλάδα γι αυτό δεν μπορεί να στηρίξει τα δημόσια οικονομικά πάνω στον φόρο εισοδήματος και στο φόρο επι των κερδών. 

Επιδιώκει να καλύψει τις δημόσιες δαπάνες από την πώληση και τώρα διαχείριση του υπέρογκου χρέους, που η ίδια δημιούργησε ώστε να διατηρήσει μια εικονική κοινωνική συνοχή και κοινωνική ειρήνη, ουσιαστικά μια εκλογική πελατεία.
Αυτή η καχεκτική Ελλάδα δεν μπορεί να δώσει δουλειά στον άνεργο, επιδεινώνει το βιωτικό επίπεδο των φτωχών και την ανθρωπιστική κρίση.
Η Ελλάδα του παρασιτισμού, η Ελλάδα που κοιτάει πίσω και κάτω έχει και τους δικούς πολιτικούς εκπροσώπους σε όλο το πολιτικό φάσμα. Έχει και τους παλιούς και τους νέους εκπροσώπους του λαϊκισμού.
Η Ελλάδα της κατανάλωσης θέλει πολιτικούς που καταναλώνουν ιδέες, πολιτικούς που δεν παράγουν πρωτογενή ανάλυση και ατζέντα.
Θέλει πολιτικούς που διαθέτουν την επιδεξιότητα άλλα να λένε, άλλα να εννοούν και στο τέλος άλλα να πράττουν ...όπως η σήμερα η Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου.
Θέλει πολιτικούς που διασφαλίζουν την ενεργό ζήτηση της οικονομίας με δανεικά κι όχι με κέρδη. Που προστατεύουν την φοροδιαφυγή και όχι τη φορολογική δικαιοσύνη.
Κυρίως όμως θελει πολιτικούς ικανούς να διαχειρίζονται με επιδεξιότητα την ανάλωση του χρόνου κι όχι τη μεταρρύθμιση του χώρου. Πολιτικούς που σπατάλησαν κι όχι που συμμάζεψαν.
Η Ελλάδα αυτή, χρησιμοποιεί μακιαββελικά κάθε μέσο, ακόμη και τη χρεοκοπία, για να διατηρήσει τα προνόμια της και την κυριαρχία της.
Η χώρα γι αυτό βρίσκεται σε πολιτική κρίση. Γι αυτό υπάρχει έλλειμμα εμπιστοσύνης κι αξιοπιστίας που συνεχώς επεκτείνεται και βαθαίνει.
Η παρασιτική Ελλάδα έχει το δικό της διαχρονικό εκμαγείο για την αναπαραγωγή πιστών αντιγράφων ενός είδους πολιτικού προσωπικού που επάξια καταφέρνει να διασφαλίζει την αναπαραγωγή της.
Όσο η πολιτική παραμένει χειραγωγούμενη από την παρασιτική ελίτ και από την παλαιοκομματική νοοτροπία τόσο θα αναδεικνύει και θα τιμά τους πολιτικούς που στο παρελθόν ξόδεψαν το μέλλον.
Θα παράγει διαρκώς, αναξιοπιστία, κρίση πολιτικής εμπιστοσύνης καθώς και θεμελιώδεις αντιφάσεις του τύπου "κακή η διαπλοκή των αντιπάλων μας, καλή η δική μας (τους) διαπλοκή" ή και εθνικά επικίνδυνες αντιφάσεις όπως, "κακοί οι Έλληνες ολιγάρχες αλλά καλοί οι Ρώσοι ολιγάρχες".