Στις επερχόμενες εκλογές η «βεντάλια» των κομμάτων που αναζητούν την ψήφο των πολιτών – και ιδίως όσων κινούνται στον χώρο της κεντροαριστεράς – έχει ανοίξει εντυπωσιακά. Το ΠΑΣΟΚ -Δημοκρατική Παράταξη καλείται, όπως και όλα τα άλλα κόμματα, να απαντήσει στο απλό ερώτημα «γιατί να ψηφίσω εσένα;».
Η προφανής απάντηση, ότι «με υπευθυνότητα και ωριμότητα σώσαμε τη χώρα με τεράστιο πολιτικό κόστος», ανήκει περισσότερο στην κρίση της ιστορίας και δεν αποτελεί προεκλογικό αφήγημα, όσο και αν το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που παρέμεινε σταθερό και ειλικρινές από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, χωρίς να καταφεύγει σε ΖΑΠΠΕΙΑ και πλατείες.
Αυτό, όμως, που κρίνεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι το μέλλον. Οι αποφάσεις που θα πάρει ο κάθε πολίτης στις 25 Ιανουαρίου αποτελούν το δικό του προσωπικό κομμάτι ευθύνης. Ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα οφείλει να γνωρίζει τι ψηφίζει και που μπορεί η ψήφος του να οδηγήσει τη χώρα.
Απαντάμε, λοιπόν, στο ερώτημα «γιατί να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη;» με ένα άλλο ερώτημα «ωφελεί, ιδιαιτέρως αυτή την ιστορική συγκυρία, η δημιουργία ενός νέου δικομματισμού;».
Η επιχειρούμενη πόλωση δεξιάς αριστεράς με φόντο την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη μέση ένα Μνημόνιο είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά. Οι μεταρρυθμίσεις θα παραμείνουν ευχολόγιο και το πελατειακό κράτος θα ανδρωθεί και πάλι. Τα πιστοποιητικά φρονημάτων θα ανασυρθούν από τα χρονοντούλαπα της ιστορίας και η χώρα θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στον μόλις αποφευχθέντα οικονομικό – και όχι μόνο – γκρεμό.
Ταυτόχρονα, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θα παραμείνει χωρίς πραγματική πολιτική έκφραση, αφού θα «υιοθετηθεί» πρόσκαιρα από έναν δεξιό ή αριστερό χώρο. Αυτό σημαίνει λιγότερη δημοκρατία.
Εμείς, όμως, όσοι δεν εκφραζόμαστε ούτε από τη στρατηγική του φόβου της ΝΔ ούτε από την λαϊκίστικη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ και επιζητούμε ψύχραιμο και νηφάλιο πολιτικό λόγο, όσοι επιθυμούμε να γίνουμε δύναμη προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και σταθερότητας μέσα στην τρικυμία στην οποία εισέρχεται η χώρα, όσοι πιστεύουμε ότι στο κέντρο υπάρχει περισσότερη δημοκρατία επιδιώκουμε να αποτελέσουμε τον κατά το δυνατόν ισχυρότερο τρίτο πόλο ανάμεσα στις μυλόπετρες του δικομματισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.
Υπάρχουν, βεβαίως, και κάποια άλλα κόμματα – ή τύποι κομμάτων – που ευαγγελίζονται ότι έρχονται να καλύψουν το κεντρώο κενό. Κόμματα, όμως, όπως το ΠΟΤΑΜΙ, που εμφανίζεται ως ένας τέτοιος χώρος δεν έχει, έχει να προσφέρει κάτι πέρα από το να συμπαρασύρει στο πέρασμά του όσους έχουν – δικαίως ή αδίκως – απαξιώσει την πολιτική ως έννοια και θεσμό. Κατά την άποψή μου, ο συγκεκριμένος σχηματισμός δεν έχει καμία πολιτική αφήγηση να προσθέσει στον κοινωνικό διάλογο. Αντιθέτως, βρίθει στοιχείων που δημιουργούν μια επιφυλακτικότητα απέναντί του (δημαροποίηση, αδιαλλαξία, έλλειψη στίγματος, απολιτίκ, αντιφάσεις σε σχέση με κομματικό παρελθόν, ακραία αρχηγοκεντρικό). Με τέτοια χαρακτηριστικά δεν μπορεί να πάρει το ρόλο ενός τρίτου πολιτικού πόλου, γιατί δεν έχει αντιπρόταση και δεν έχει πολιτική ταυτότητα.
Ωστόσο, ο κύριος λόγος που καθιστά το ΠΑΣΟΚ καταλληλότερο τρίτο πόλο είναι η δυνατότητα μετατροπής του πολιτικού του μειονεκτήματος (κυβερνητισμός) σε πλεονέκτημα. Όσα μας καταμαρτυρούν, αυτοί που σπεύδουν να μας αφορίσουν, αποτελούν και το εχέγγυό μας.
Είμαστε καταλληλότεροι γιατί μπήκαμε στη φωτιά, διαχειριστήκαμε όλα τα κρίσιμα υπαρξιακά στάδια που πέρασε η χώρα τα πέντε τελευταία χρόνια, έχουμε στελέχη και ανθρώπους με πείρα κι εμπειρία και μπορούμε να δράσουμε κατευναστικά και εξισορροπητικά ως ασπίδα σωτηρίας της χώρας τόσο απέναντι στις εξωγενείς επιθέσεις όσο και απέναντι σε μια συντηρητική ΝΔ ή έναν κυβερνητικά άπειρο, απροετοίμαστο και δημαγωγικό ΣΥΡΙΖΑ που παίζει με τον κίνδυνο.
Δεν είμαστε δεδομένοι για κανέναν, δεν είμαστε πρόθυμοι μπαλαντέρ, δεν θα αποτελέσουμε το άλλοθι για να αποφύγει κανείς τις ευθύνες του. Είμαστε διαθέσιμοι να βοηθήσουμε στο να διασφαλιστεί η κυβερνησιμότητα της χώρας επί τη βάση συγκεκριμένης προγραμματικής ατζέντας που εγγυάται πριν και πάνω από όλα την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε το ιστορικό του και πολιτικό του χρέος, εξάγνισε τα λάθη του και τις κακοδαιμονίες του και αυτή τη στιγμή είναι ο πλέον συνειδητοποιημένος πολιτικός χώρος, που μπορεί να αποτελέσει εχέγγυο πολιτικής σταθερότητας. Έχοντας ζήσει το πολιτικό «ωσαννά» και το πολιτικό «σταύρωσον αυτόν» βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην πιο ώριμη και αποκρυσταλλωμένη του φάση, με ξεκάθαρη ιδεολογική ταυτότητα και εθνική προσέγγιση των ζητημάτων, χωρίς πυροτεχνήματα, χωρίς αναθέματα, χωρίς μικροκομματικές παρωπίδες.
Ποιος είναι ο Μιχάλης Χάλαρης
Γεννήθηκε το 1970. Γιος του Μανώλη Χάλαρη από τη Μεσαριά της Σαντορίνης και της Ελένης Μαύρη από την Παροικία της Πάρου. Είναι παντρεμένος με την Μαρίνα Δεσποτίδου από το Φιλώτι της Νάξου και έχουν μία κόρη και ένα γιό.
Σπούδασε στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών (BSc, 1993), όπου εκπόνησε και τη διδακτορική διατριβή του (PhD, 1999).
Είναι κάτοχος πτυχίου της Πυροσβεστικής Ακαδημίας (2nd BSc, 1996) και έχει κάνει μετεκπαίδευση στο Rescue Services College Rosersberg της Σουηδίας σε θέματα αντιμετώπισης περιβαλλοντικών καταστροφών.
Ως Αξιωματικός του ΠΣ έχει υπηρετήσει σε επιτελικές & επιχειρησιακές θέσεις. Έχει συμμετάσχει σε ομάδες εργασίας και σε επιτροπές Υπουργείων, ενώ υπήρξε και αξιολογητής σε ευρωπαϊκά προγράμματα, ως εκπρόσωπος του Πυρ/κού Σώματος.
Έχει διατελέσει Επικεφαλής του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
Έχει διατελέσει ερευνητής, μελετώντας θέματα όπως φυσικοχημικών διεργασιών της ύλης, προβλήματα υγιεινής, υγείας και ασφάλειας του εργασιακού περιβάλλοντος.
Επίσης, έχει ασχοληθεί ως Καθηγητής στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, στις Σχολές της Πυροσβεστικής Ακαδημίας και σε Πιστοποιημένα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης.
Έχει διατελέσει οργανωτής και εισηγητής διεθνών συνεδρίων και ημερίδων, που έχουν σχέση με το περιβάλλον (ελληνικό δίκτυο πράσινης χημείας), τους υδάτινους πόρους, με τα χημικά, βιολογικά, ραδιολογικά, πυρηνικά συμβάντα.
Έχει έντονη συγγραφική δραστηριότητα, καθώς και πληθώρα άρθρων στον ελληνικό και διεθνή τύπο σε θέματα υγείας και ασφάλειας, περιβάλλοντος, προστασίας καταναλωτή, πολιτικής προστασίας, αδήλωτης εργασίας κ.α.
Έχει έντονη πολιτική και κοινωνική δράση. Έχει διατελέσει Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών και από το 1994 έως και σήμερα είναι ενεργό μέλος της ΕΕΧ συμμετέχοντας σε όλα τα όργανά της, εκλεγμένος από συναδέλφους του. Έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Ενώσεων Πυροσβεστικού Σώματος και Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων Πάλης (Ε.Ο.Φ.Π.) κ.ά.
Ενεργό μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1989, σήμερα είναι αναπληρωτής Γραμματέας του Τομέα Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδας στην ελληνορωμαϊκή πάλη.
Ο ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΔΟΚΤΩΡ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΦΟΥΡΝΑΡΗΣ!!!
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΝΕΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ!!!
Το να είσαι δόκτωρ(αυξημένου κύρους επιστήμων δηλαδή) δεν σημαίνει πως είσαι αξιακά ουδέτερος, κοινωνικά και ηθικά αποστασιοποιημένος. Το αντίθετο μάλιστα.
Ατομικά βέβαια ο αυτοπροσδιορισμός ΚΑΙ η κατοχή επιστημονικών τίτλων είναι ελεύθεροι και κατανοητοί σε κάθε δημοκρατική κοινωνία. Αν όμως το «ντοκτοριλίκι», για οποιονδήποτε, με κάποιο τρόπο, είναι μέσον ατομικής επιβολής εξουσίας και ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΗΣ πολιτικής παρουσίας, χωρίς την έσωθεν και έξωθεν καλή μαρτυρία, τότε η διαφορά του από τον ξεγάνωτο ντενεκέ, είναι μικρή για να μην πω αόρατη.
Λέγοντας αυτά, έχω υπ’ όψιν μου και τα πεπραγμένα ΣΟΥ (πάει περίπατο ο πληθυντικός της ευγενείας) ως Ειδικού Γραμματέα Σ.ΕΠ.Ε, που όπως ΕΣΥ τότε τα κατέγραφες, τώρα πρέπει και γώ με τη σειρά μου να τα ανακοινώσω στους συντοπίτες μου, για την εξαγωγή ΧΡΗΣΙΜΩΝ προεκλογικών συμπερασμάτων. Με την δημοκρατική άδειά σου βέβαια.
Έλεγες βρε «αθεόφοβε» ποιητικά μεταξύ άλλων, στην 1η σελίδα του εισαγωγικού σου σημειώματος για τα πεπραγμένα του Σ.ΕΠ.Ε το 2010 δανειζόμενος τη ρήση του John Riskin.
« Αυτά που σκεφτόμαστε, ή αυτά που ξέρουμε ή αυτά που πιστεύουμε έχουν τελικά μικρή σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι αυτό που κάνουμε.»
και λίγο παρακάτω που είχαν αρχίσει οι έλεγχοι κι οι απολογισμοί, «το ψητό» δηλαδή, στη σελίδα 25, αναφερόμενος σε επιχειρήσεις που απασχολούνται ταχυμεταφορείς και διανομείς έτοιμου φαγητού και ενώ έχεις στοιχεία (έστω του 2002) πως η εμφάνιση των τροχαίων ατυχημάτων είναι μεγάλη (25-30%) εσύ και υφιστάμενοί σου συντάκτες επιθεωρητές, σε 425 μάλιστα καλά ακούτε, σε 425 ελέγχους που πραγματοποιήσατε, υποβάλλατε ΜΙΑ (1) ναι ΜΙΑ(1) μόνο μήνυση και κόψατε και 18 πρόστιμα. Αχ βρε δόκτωρ οι ντελιβεράδες σε ευγνωμονούν. Τώρα πλέον σκοτώνονται και τραυματίζονται «βαριά» μέσα στους δρόμους «καλυμμένοι», «ασφαλισμένοι» και ήσυχοι που για το Σ.ΕΠ.Ε του ντόκτορα, «σημασία είχε αυτό που έκανε».
Την επόμενη χρονιά, έχοντας εγώ ήδη φρίξει διαβάζοντας συνολικά τα πεπραγμένα του 2010, υποβάλλεις την προβλεπόμενη έκθεση, την διαβάζω και τηλεφωνώ στον ψυχίατρό μου. Τι ήταν αυτό που με ανάγκασε; Για παρακολούθησέ με λίγο.
Αρχίζεις ποιητικά πάλι με τον Μ. Θερβάντες λέγοντας «Είμαστε οι γιοί των πράξεών μας». «ψιλιασμένος» αναφώνησα ΩΙΜΕ!!!
Εδώ στη σελίδα 35 αναφερόμενος στους συστηματικούς(sic) ελέγχους στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη(ξέρετε Πειραιά, Δραπετσώνα, Κερατσίνι, Πέραμα, Σαλαμίνα κλπ) κάνετε 605 ναι 605 ελέγχους και υποβάλλετε 9 μηνύσεις και 48 πρόστιμα ύψους 103.500 Ευρώ. ΜΠΙΝΓΚΟ!!! Τρέμουν πλέον όχι οι επιχειρηματίες, αλλά πολλοί παράνομοι και χωρίς ασφάλεια εργαζόμενοι, που αναγκάζονται να τρέχουν μες τα παλιοσίδερα για να κρυφτούν και να μη χάσουν το μεροκάματο του τρόμου.
ΕΥΓΕ ΜΙΧΑΛΑΚΗ!!! Αν εσύ υπέγραψες τα παραπάνω, τότε εγώ έχω το δικαίωμα να ισχυρίζομαι ,πως η αποκλίνουσα κοινωνική ηθική συμπεριφορά των επιστημόνων, πιθανόν να αποδίδεται στην έλλειψη ΗΘΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.
«Ο ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΑΝΙΚΛΕΙΟΥ» της νήσου Νάξου