Οριστική ρήξη μεταξύ Παπανδρέου - Βενιζέλου

Ξεκινώντας από την απουσία του από τη χθεσινή εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σχολίασε από βήματος τα όσα συνέβησαν δύο μέρες νωρίτερα στον ίδιο χώρο, κάνοντας λόγο για συμπεριφορές που «δεν έχουν καμία σχέση με δημοκρατία, πολιτικό πολιτισμό, προοδευτικό ήθος (...) προσβάλλουν την παράταξη και βιάζουν τις θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές».
Σημειώνοντας ότι τέτοια φαινόμενα «δεν ανήκουν στην παράταξη», έσπευσε να θυμίσει ότι δεν πήγε ιδιωτικά στα εγκαίνια της έκθεσης, αλλά ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι επιτελεί καθήκον και στο πλαίσιο αυτού του καθήκοντος, εξαντλεί την αντοχή και την ανοχή του.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του και αφού επιχείρησε μία σύντομη αναδρομή στα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ και τις σημαντικές στιγμές στην 40χρονη πορεία του, υποστήριξε ότι είναι εκ γενετής σε συνεχή διάλογο ανάμεσα στη Δημοκρατική Παράταξη και τη σοσιαλιστική ταυτότητα, πλην όμως βρέθηκε απαράσκευο για τη διαχείριση της κρίσης. «Αυτό φαίνεται τώρα που κάποιοι που είχαν την ευθύνη των αποφάσεων κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και μετακυλύουν με εντυπωσιακή άνεση την ευθύνη σε αυτούς που σηκώνουν ακόμη τώρα το βάρος αγόγγυστα νέα στελέχη, ή στελέχη παλαιότερα που δεν μετείχαν στον πυρήνα της εξουσίας», ήταν το τρίτο «καρφί» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που παραδέχθηκε πάντως ότι τα τελευταία πέντε χρόνια δεν υπήρξε ποτέ δυνατότητα καλής και ανώδυνης λύσης. Ακόμα και εκεί όμως, επιτέθηκε στον Γιώργο Παπανδρέου –αν και χωρίς να τον κατονομάσει- για τους χειρισμούς του, θυμίζοντας ότι το κόμμα σήκωσε μόνο του το βάρος αντί να ζητήσει συμπαράταξη και συστράτευση εθνικού χαρακτήρα στη διαχείριση της κρίσης, ενώ ο ίδιος το είχε προτείνει. «Και το χειρότερο: το ΠΑΣΟΚ επέδειξε, επιδείξαμε δηλαδή αμφιθυμία και ενοχή στο επίπεδο των ηγετικών και ευνοημένων στελεχών μας. Το ζήσαμε ακόμη και προχθές αυτό, με τρόπο που αγγίζει τα όρια όχι της ηθικής, αλλά της λογικής πρόκλησης», συνέχισε.

Απαντώντας στα συνθήματα περί ανάγκης «να πέσει η Δεξιά», τη Δευτέρα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υποστήριξε ότι «η μετάβαση από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, δηλαδή σε μια Κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού του κ. Καρατζαφέρη, δεν ήταν προϊόν καμία συνωμοσίας. Ήταν μια επιλογή, που είχε εκδηλωθεί για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2011 με τη διατύπωση πρότασης για συνεργασία μόνο με τη Νέα Δημοκρατία με άλλο Πρωθυπουργό», αποδίδοντάς την ουσιαστικά σε επιλογή του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Του χρέωσε μάλιστα το γεγονός ότι δεν έκανε εκλογές πριν από την έγκριση του μνημονίου, μαζί με τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, ούτε καν τον Νοέμβριο του 2011, ενώ άφησε υπονοούμενα για τη «συγκεκριμένη θέση» που είχαν στους εσωτερικούς συσχετισμούς του ΠΑΣΟΚ, βουλευτές και στελέχη που «τώρα διαπρέπουν στο ΣΥΡΙΖΑ ή στη ΔΗΜΑΡ ή φλερτάρουν με νέα σχήματα»...
Για να δικαιολογήσει την επιμονή του σε ένα συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, εμφανίζοντας ως ψεύτικα τα διλήμματα περί ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατικής Παράταξης, επικαλέστηκε τα όσα είχε πει το 1991 ο ιδρυτής του κόμματος Ανδρέας Παπανδρέου, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο κορμός της Δημοκρατικής Παράταξης. Απάντησε δε, στον Γιώργο Παπανδρέου και την αποστροφή του λόγου του για «οβιδιακές μεταμορφώσεις», σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει καμία μεταμόρφωση, αλλά «μια πολιτική συμμαχιών που αναπτύξαμε για να μη συσπειρωθούν περιφερειακοί ή ιδεολογικοί και πολιτικοί μας αντίπαλοι εναντίον του ΠΑΣΟΚ με την ενθάρρυνση παραγόντων του ΠΑΣΟΚ»...

Αναφερόμενος στην πορεία του στο κόμμα, μίλησε για το 1989 όταν στάθηκε δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου ως κατηγορούμενου τότε στο Ειδικό Δικαστήριο, για την διασφάλιση εκ μέρους του –όπως υποστήριξε- της ενότητας του χώρου το 2007, κάνοντας μάλιστα λόγο για «συνθήκες τριτοκοσμικού φασισμού» τότε, για τον αγώνα του στη Βουλή για τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 2009 κ.ο.κ. Υποστήριξε μάλιστα ότι αγωνίστηκε για να αποτρέψει το φλερτ με το ΔΝΤ το 2009, ανέλαβε το «τεράστιο βάρος» της οικονομικής πολιτικής τον Ιούνιο του 2011 και απέτρεψε την «καταστροφή» ενός δημοψηφίσματος με ερώτημα «ναι ή όχι στο ευρώ».

«Ανέλαβα την ηγεσία ενός ΠΑΣΟΚ όχι του 44%, αλλά του 4% των δημοσκοπήσεων για τις οποίες με ρωτούσαν συνεχώς στις συνεδριάσεις του Eurogroup. Δεν έκανα καριέρα χάρις στο ΠΑΣΟΚ, δεν κάνω καριέρα ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δεν είμαι αρχηγός ενός μικρού ιδιόκτητου, προσωπικού κόμματος. Επιτελώ καθήκον με πολύ σαφείς στόχους, εθνικούς και παραταξιακούς. Το επιτελώ με θεσμικούς όρους και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα», είπε, αποδίδοντας σε όσους μιλούν για αναπαραγωγή κλίματος 2007, την τάσει να ξεχαστεί τι μεσολάβησε έκτοτε.
Και τότε, έριξε το μεγαλύτερο «καρφί» του : «Προχωράμε όλοι μαζί, χωρίς όρους, χωρίς αποκλεισμούς. Αλλά υπάρχει ένα κριτήριο: προχωράμε όλοι μαζί, όσοι πράγματι ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ στο παραβάν του εκλογικού κέντρου. Ένα όρο θέτω. Μόνο έναν! Έναν όρο: να ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ μέσα στο παραβάν», είπε, ρίχνοντας νερό στον μύλο των φημών που ήθελαν προεκλογικά «παπανδρεϊκά» στελέχη να μην ψηφίζουν Ελιά.