«Νέκυιαι Ωδαί» για τους χαμένους συντρόφους...
Μια ποιητική συλλογή γεμάτη συγκλονιστικές μαρτυρίες. Ποιήματα εμπνευσμένα, αλλά και αφιερωμένα στους νεκρούς συναγωνιστές τού Μανώλη Γλέζου από την Κατοχή έως σήμερα, περιλαμβάνει η νέα ποιητική συλλογή του με τίτλο «Νέκυιαι Ωδαί», που ...
μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Σοφία».
Μια πρόγευση αποτελεί το συγκλονιστικό ποίημα «Στήσανε πανηγύρι» που έγραψε ο Γλέζος όντας στις Φυλακές Αβέρωφ το 1949. Το ποίημα είναι γραμμένο και αφιερωμένο στον Αντρέα Λυκουρίνο, ένα 14χρονο αγόρι που εκτελέστηκε μαζί με τους άλλους διακόσιους «στις 5 του Σεπτέμβρη το 1944 στην Καισαριανή». Το παιδί αυτό, που συνελήφθη ως σύνδεσμος ΕΑΜικών οργανώσεων, πριν από την εκτέλεσή του έστειλε ένα σημείωμα στον πατέρα του: «Μπαμπά! Με πάνε για εκτέλεση στην Καισαριανή, μαζί με τους τάδε και τους τάδε (τα ονόματα γράφονταν). Ειδοποίησε σε παρακαλώ πολύ τα σπίτια τους! Μη στενοχωριέστε! Αντρέας».
Κάθε ποίημα -συνολικά 89- και μια μεγαλειώδης ιστορία. Ζωές που η κάθε μία έγινε ένα σκαλοπάτι προς την Ελευθερία. Ανθρωποι που στο σύντομο πέρασμά τους από αυτό τον κόσμο συμπύκνωσαν στην ύπαρξή τους αρετές, αξίες και ιδεώδη, λόγους για τους οποίους αξίζει κανείς να ζει, παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από αυτά τα ποιήματα. Ξετυλίγονται προσωπικές ιστορίες, ζωντανεύουν στιγμές οδυνηρές αλλά και σπουδαίες, καθώς το προσωπικό ταυτίζεται με το ιστορικό και το συλλογικό, με τρόπο που όλα γίνονται μια αδιαχώριστη πραγματικότητα.
μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Σοφία».
Μια πρόγευση αποτελεί το συγκλονιστικό ποίημα «Στήσανε πανηγύρι» που έγραψε ο Γλέζος όντας στις Φυλακές Αβέρωφ το 1949. Το ποίημα είναι γραμμένο και αφιερωμένο στον Αντρέα Λυκουρίνο, ένα 14χρονο αγόρι που εκτελέστηκε μαζί με τους άλλους διακόσιους «στις 5 του Σεπτέμβρη το 1944 στην Καισαριανή». Το παιδί αυτό, που συνελήφθη ως σύνδεσμος ΕΑΜικών οργανώσεων, πριν από την εκτέλεσή του έστειλε ένα σημείωμα στον πατέρα του: «Μπαμπά! Με πάνε για εκτέλεση στην Καισαριανή, μαζί με τους τάδε και τους τάδε (τα ονόματα γράφονταν). Ειδοποίησε σε παρακαλώ πολύ τα σπίτια τους! Μη στενοχωριέστε! Αντρέας».
Κάθε ποίημα -συνολικά 89- και μια μεγαλειώδης ιστορία. Ζωές που η κάθε μία έγινε ένα σκαλοπάτι προς την Ελευθερία. Ανθρωποι που στο σύντομο πέρασμά τους από αυτό τον κόσμο συμπύκνωσαν στην ύπαρξή τους αρετές, αξίες και ιδεώδη, λόγους για τους οποίους αξίζει κανείς να ζει, παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από αυτά τα ποιήματα. Ξετυλίγονται προσωπικές ιστορίες, ζωντανεύουν στιγμές οδυνηρές αλλά και σπουδαίες, καθώς το προσωπικό ταυτίζεται με το ιστορικό και το συλλογικό, με τρόπο που όλα γίνονται μια αδιαχώριστη πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.