Οι διεφθαρμένοι με τους διεφθαρμένους ...
Ψάχνουμε να βρούμε κεφάλαια από την Κίνα και την Ρωσία. Ξέρετε για ποιο λόγο; Διότι μόνο αυτοί μπορούν να λειτουργήσουν εντός του ελληνικού πλαισίου. Μόνο αυτοί μας κατανοούν αγαπητέ αναγνώστη.
Ποτέ άλλωστε στην ιστορία δυο πολιτικά συστήματα όπως της Ρωσίας και της Κίνας δεν είχαν τόσα κοινά με την Ελλάδα. Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα διαπρέπουν στην διαφθορά.
Οι σύντροφοι Κινέζοι μάλιστα μας έχουν ξεπεράσει προ καιρού. Εμείς έχουμε τον Άκη (και ένας θεός ξέρει ακόμα πόσους σαν αυτόν) και οι σύντροφοι στην Κίνα έχουν όλο το κόμμα. Περίπου 83 δισεκατομμυριούχους έχει το νομοθετικό σώμα του κομμουνιστικού κόμματος στην Κίνα και κανείς δεν έχει καταφέρει να μετρήσει τους εκατομμυριούχους.
Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει ούτε ένας δισεκατομμυριούχος νομοθέτης, με πλουσιότερο τον Michael McCaul, που εκτιμάται ότι αξίζει περίπου 500 εκατ. δολάρια. Την ίδια ώρα κατά μέσο όρο η περιουσία του μέσου Κινέζου δισεκατομμυριούχου νομοθέτη είναι $3,5 δισ., ενώ ο μέσος εργαζόμενος σε κάποια βιομηχανική πόλη στην Κίνα λαμβάνει $7.000 τον χρόνο. Και για όσους έχουν κάτι κακό να πουν για τα Greek Statistics, που να δουν τα Chinese statistics.
Στη μητέρα Ρωσία περίπου μια από τα ίδια. Μάλιστα οι Ρώσοι είναι τόσο πολύ ένθερμοι υποστηρικτές της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, που επανέφεραν στην καθομιλουμένη την λέξη Ολιγαρχία. Ολιγαρχία λέγεται το πολίτευμα στο οποίο η πολιτική εξουσία ασκείται από ένα μικρό τμήμα της κοινωνίας. Οι ολιγαρχίες συνήθως ελέγχονται από μερικές ισχυρές οικογένειες που διατηρούν την εξουσία από γενιά σε γενιά. Ο Αριστοτέλης χρησιμοποιούσε τον όρο για να αναφέρεται στην κυριαρχία των πλουσίων, αλλά δεν είναι πάντα η κυριαρχία των πλουσίων. Πρακτικά όμως είναι η κυριαρχία μιας προνομιούχας ομάδας. Τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ελλάδα (να μην κάνω αναφορά στην Κίνα) έχουμε μπόλικες προνομιούχες ομάδες.
Για ποιο λόγο οι Έλληνες πάνε στην Βουλγαρία και όχι στην Ιταλία να επενδύσουν, γνωρίζει κανείς; Διότι στην Βουλγαρία ο μέσος Έλληνας νιώθει σαν το σπίτι του. Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, η Βουλγαρία σαν την Ελλάδα, είναι επίσης μια πολύ διεφθαρμένη χώρα. Και όπως περίπου λειτουργεί ο μέσος Έλληνας επιχειρηματίας στην Ελλάδα, άλλο τόσο καλά ξέρει να λειτουργεί στην Βουλγαρία. Το γρηγορόσιμο και το μπαξίσι είναι μέρος της Οθωμανικής μας παράδοσης αγαπητέ αναγνώστη. Δεν μπορείς να κάνεις στην άκρη 400 χρόνια παράδοσης. Τόσο οι Βούλγαροι όσο και οι Έλληνες είναι στο ίδιο μήκος κύματος.
Έτσι λοιπόν, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος δεν έχει παρά να απευθυνθεί στην Ρωσία και στην Κίνα. Οι σχέσεις κουλτούρας, παράδοσης και πολιτικής οργάνωσης είναι τόσο πολύ κοντινές, που είναι σαν να μας ενώνουν δεσμοί αίματος.
Άλλωστε, οι πολυεθνικές εταιρείες των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων (του διαβόλου) που έχουν εκατομμύρια μετόχους, που συνήθως ανήκουν στα συνταξιοδοτικά τους ταμεία, δεν μας κάνουν. Έχουν ας πούμε, αυτές οι εταιρείες, πολύ μεγάλη διασπορά. Δεν μας κάνουν. Εμείς έχουμε συνηθίσει να μιλάμε με τον βασικό μέτοχο... μέρος της ολιγαρκής μας παράδοσης.
Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι διεφθαρμένοι με τους διεφθαρμένους...
Ψάχνουμε να βρούμε κεφάλαια από την Κίνα και την Ρωσία. Ξέρετε για ποιο λόγο; Διότι μόνο αυτοί μπορούν να λειτουργήσουν εντός του ελληνικού πλαισίου. Μόνο αυτοί μας κατανοούν αγαπητέ αναγνώστη.Ποτέ άλλωστε στην ιστορία δυο πολιτικά συστήματα όπως της Ρωσίας και της Κίνας δεν είχαν τόσα κοινά με την Ελλάδα. Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα διαπρέπουν στην διαφθορά.
Οι σύντροφοι Κινέζοι μάλιστα μας έχουν ξεπεράσει προ καιρού. Εμείς έχουμε τον Άκη (και ένας θεός ξέρει ακόμα πόσους σαν αυτόν) και οι σύντροφοι στην Κίνα έχουν όλο το κόμμα. Περίπου 83 δισεκατομμυριούχους έχει το νομοθετικό σώμα του κομμουνιστικού κόμματος στην Κίνα και κανείς δεν έχει καταφέρει να μετρήσει τους εκατομμυριούχους.
Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει ούτε ένας δισεκατομμυριούχος νομοθέτης, με πλουσιότερο τον Michael McCaul, που εκτιμάται ότι αξίζει περίπου 500 εκατ. δολάρια. Την ίδια ώρα κατά μέσο όρο η περιουσία του μέσου Κινέζου δισεκατομμυριούχου νομοθέτη είναι $3,5 δισ., ενώ ο μέσος εργαζόμενος σε κάποια βιομηχανική πόλη στην Κίνα λαμβάνει $7.000 τον χρόνο. Και για όσους έχουν κάτι κακό να πουν για τα Greek Statistics, που να δουν τα Chinese statistics.
Στη μητέρα Ρωσία περίπου μια από τα ίδια. Μάλιστα οι Ρώσοι είναι τόσο πολύ ένθερμοι υποστηρικτές της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, που επανέφεραν στην καθομιλουμένη την λέξη Ολιγαρχία. Ολιγαρχία λέγεται το πολίτευμα στο οποίο η πολιτική εξουσία ασκείται από ένα μικρό τμήμα της κοινωνίας. Οι ολιγαρχίες συνήθως ελέγχονται από μερικές ισχυρές οικογένειες που διατηρούν την εξουσία από γενιά σε γενιά. Ο Αριστοτέλης χρησιμοποιούσε τον όρο για να αναφέρεται στην κυριαρχία των πλουσίων, αλλά δεν είναι πάντα η κυριαρχία των πλουσίων. Πρακτικά όμως είναι η κυριαρχία μιας προνομιούχας ομάδας. Τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ελλάδα (να μην κάνω αναφορά στην Κίνα) έχουμε μπόλικες προνομιούχες ομάδες.
Για ποιο λόγο οι Έλληνες πάνε στην Βουλγαρία και όχι στην Ιταλία να επενδύσουν, γνωρίζει κανείς; Διότι στην Βουλγαρία ο μέσος Έλληνας νιώθει σαν το σπίτι του. Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, η Βουλγαρία σαν την Ελλάδα, είναι επίσης μια πολύ διεφθαρμένη χώρα. Και όπως περίπου λειτουργεί ο μέσος Έλληνας επιχειρηματίας στην Ελλάδα, άλλο τόσο καλά ξέρει να λειτουργεί στην Βουλγαρία. Το γρηγορόσιμο και το μπαξίσι είναι μέρος της Οθωμανικής μας παράδοσης αγαπητέ αναγνώστη. Δεν μπορείς να κάνεις στην άκρη 400 χρόνια παράδοσης. Τόσο οι Βούλγαροι όσο και οι Έλληνες είναι στο ίδιο μήκος κύματος.
Έτσι λοιπόν, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος δεν έχει παρά να απευθυνθεί στην Ρωσία και στην Κίνα. Οι σχέσεις κουλτούρας, παράδοσης και πολιτικής οργάνωσης είναι τόσο πολύ κοντινές, που είναι σαν να μας ενώνουν δεσμοί αίματος.
Άλλωστε, οι πολυεθνικές εταιρείες των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων (του διαβόλου) που έχουν εκατομμύρια μετόχους, που συνήθως ανήκουν στα συνταξιοδοτικά τους ταμεία, δεν μας κάνουν. Έχουν ας πούμε, αυτές οι εταιρείες, πολύ μεγάλη διασπορά. Δεν μας κάνουν. Εμείς έχουμε συνηθίσει να μιλάμε με τον βασικό μέτοχο... μέρος της ολιγαρκής μας παράδοσης.
Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι διεφθαρμένοι με τους διεφθαρμένους...
Του Γιώργου Καισάριου
Πηγή:www.capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.