Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΜΟΥ


Ο ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΣ Κος ΖΙΑΖΙΑΣ

Ο κ. Ζιαζιάς, πρώην Αρχηγός Στρατού πλέον, ήταν ένας ενοχλητικός για την Δημόσια Διοίκηση άνθρωπος. Ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ήταν ο «άρχοντας» που κατέχει εξουσία, χωρίς όμως εμφανή μειονεκτήματα. Ό,τι χειρότερο δηλαδή για το «βαθύ κράτος» της Ελλάδας που τριάντα χρόνια τώρα είχε μάθει να την εκδίδει προς προσπορισμό του. 
 Ο κ. Ζιαζιάς λοιπόν κατά την ολιγόμηνη θητεία του ως Αρχηγός Στρατού, προφανώς δεν ενδιαφερόταν για κάποια ξανθιά γραμματέα. 
Ο κ. Ζιαζιάς προφανώς δεν ενδιαφερόταν για την αγορά κατοικίας, με δάνειο φυσικά. 
Ο κ. Ζιαζιάς προφανώς δεν ενδιαφερόταν να διορίσει ένα τέκνο του στο Δημόσιο.
 Ο κ. Ζιαζιάς προφανώς δεν ενδιαφερόταν για μία ακριβοπληρωμένη θέση σε μία ΔΕΚΟ, μετά την αποστρατεία του.
 Ο κ. Ζιαζιάς προφανώς δεν ενδιαφερόταν για μία πολιτική θέση εξουσίας, έστω και υπηρεσιακή.
 Ο κ. Ζιαζιάς προφανώς δεν ενδιαφερόταν για την ίδια την καρέκλα του. Το χειρότερο όμως ήταν ότι ο κ. Ζιαζιάς ενδιαφερόταν εντόνως για το λαθρεμπόριο καυσίμων στο Στρατό και τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που ξοδεύονται ετησίως για καύσιμα από το 1974, χωρίς διαγωνισμό και με αμφιλεγόμενη ποιότητα. Ο κ. Ζιαζιάς έπρεπε να φύγει ή να αναγκαστεί να φύγει. Ο κ. Ζιαζιάς έφυγε και πήρε μαζί του μόνο μία λέξη. Τον σεβασμό. Για κάποιους τελείως ανώφελη, για κάποιους το κόστος μιας ζωής…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Αρχειοθήκη ιστολογίου