ΒΗΜΑτίζοντας  

Βηματίζοντας , αυτό το διάστημα, σε περιοχές που ζουν Ναξιώτες στο λεκανοπέδιο της Αττικής παρατηρείται ότις αίθουσες εκδηλώσεων και λέσχες συλλόγων είναι γεμάτες  κόσμο. Είναι βλέπετε η περίοδος που κόβονται οι πίτες.
 Εγκαρίτες, Απεραθίτες, Δανακιώτες, Σαγκριώτες, Δαμαριωνίτες, Φιλωτίτες, Αγγιδιώτες, Τριποδιώτες, Κωμιακίτες, Κυνηδαριώτες, Κεραμιώτες, Κορωνιδιάτες, Κουρουνοχωρίτες, Απολλωνιάτες, Ποταμίτες, όλοι σε δράση.  Μέλη και φίλοι των Συλλόγων, Πρόεδροι άλλων συλλόγων, εκπρόσωποι από την Ο.ΝΑ.Σ,  παράγοντες από την αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού, λίγοι έως ελάχιστοι πολιτικοί, συντοπίτες των γραμμάτων και των τεχνών, είναι μεταξύ των παρευρισκομένων.
Κοινή συνισταμένη  η προσπάθεια να αισθανθεί ο κόσμος ψυχική ανάταση, χαρά, αισιοδοξία και να δώσει ο ένας κουράγιο στον άλλο. Προσπάθεια των Συλλόγων, να δημιουργήσουν μια ζεστή φωλιά για τα μελή και τους φίλους των.
Πολλά και διάφορα ειπώθηκαν ή και προβλήθηκαν, σαν ευχές στις αίθουσες , από τους παρευρισκόμενους. Διέκρινα τα παρακάτω που προβλήθηκαν με ανάλογες εικόνες στον Σύλλογο Κωμιακιτών και σας τα κοινοποιώ.
« Το 2011 ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους μας και για όλο τον κόσμο. Ίσως όλα αυτά τα άσχημα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό να είναι μια αφορμή να αναθεωρήσουμε τις σκέψεις μας για το μοντέλο ζωής που υιοθετήσαμε τα τελευταία χρόνια. Όλοι τα ρίχνουμε στους πολιτικούς και στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν, αλλά σίγουρα όλοι μας κουβαλάμε ένα μερίδιο ευθύνης. Προσθέσαμε στις πραγματικές μας ανάγκες περιττά και άχρηστα πράγματα, απλά γιατί και μόνο το έκαναν και … κάποιοι άλλοι. Έτσι φτιάξαμε μια κοινωνία που χάθηκε ο συγγενής, ο φίλος, ο συχωριανός και γενικά ο συνάνθρωπος. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας περνώντας ώρες ατελείωτες μπροστά στην τηλεόραση και στον υπολογιστή και αυτό μας  οδήγησε σιγά-σιγά στην απομόνωση παρέα … με άλλους « εικονικούς» μοναχικούς φίλους!
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας να ξαναβρεθούμε, να μιλήσουμε, να διασκεδάσουμε, να διαφωνήσουμε ακόμη και να τσακωθούμε, γιατί αυτό θα μας δώσει ξανά ζωή.
Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και τα σπίτια μας, όπως παλιά, σε γειτονιές και  συγγενείς…σε μια βεγγέρα με μια ρακή για καλωσόρισμα!
Ας θυμηθούμε τις παραδόσεις μας, τα γλέντια , τις αποκριές στα δώματα, τα πανηγύρια μας, τις εύχησες, τους γάμους και όλα όσα έκαναν την ζωή μας αληθινή.
Ας δώσουμε το χέρι φιλίας ο ένας στον άλλο και ας αφουγκραστούμε τις ανάγκες του.
Ας συνεργαστούμε όλοι μαζί όπως τότε κάνοντας το μακρινό όμορφο παρελθόν, πηγή έμπνευσης και οδηγό για ένα καλύτερο μέλλον!!!»
Βέβαια ακούσαμε και άλλα , για παράδειγμα  « η Νοδού, Πασόκ και Λάος, μας εφέρανε στο χάος»
Φεύγοντας όλοι είχαν στο στόμα τις λέξεις υγεία, υπομονή, κουράγιο, ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ

                                                                                           Κώστας  Βερνίκος.