Από χθες το απόγευμα και για τρεις μέρες είμαι στην Κύπρο. Σε μια λεπτή αποστολή της Ελληνικής Βουλής. Θα ανοίξουμε ποτέ το φάκελο της Κύπρου; Και, πιο συγκεκριμένα, το φάκελο για την τραγωδία της Κύπρου; Με τους παράφρονες δικτάτορες, που τόλμησαν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου τον Ιούλιο του 1974;
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Η Ελληνική Βουλή τόλμησε να συζητήσει στο πλαίσιο μιας εξεταστικής επιτροπής εκείνο το μεγάλο έγκλημα. Και κατάφερε λίγο πριν τελειώσει το, για άλλους λόγους, δραματικό 1988 να καταλήξει σε ένα πόρισμα.
Από τότε το πόρισμα και τα πρακτικά εκείνης της επιτροπής έχουν μείνει στα ιστορικώς αζήτητα. Σαν να ενοχλούσαν πολλούς. Και, όμως, επρόκειτο για μια εξεταστική επιτροπή που έφτασε μέχρι το τέλος.
Σε αντίστοιχο πόρισμα κατάληξε και η Κυπριακή Βουλή το 2011. Μετά από δουλειά και κόπο πολλών ετών.
Να δημοσιευτούν και τα δύο πορίσματα και τα πρακτικά των αντίστοιχων επιτροπών αποφάσισαν τα προεδρεία των δύο κορυφαίων δημοκρατικών θεσμών.
Ευκαιρία, λοιπόν. Για πιο πολλές συζητήσεις. Και όχι μόνο για την τραγωδία. Και για άλλες τραγωδίες. Αυτές που βιώνουμε σήμερα. Και οι Κύπριοι, που γι’ αυτούς κράτησε περίπου τρία χρόνια και για εμάς τους Ελλαδίτες, που κρατάει πάνω από δέκα χρόνια και δε λέει να τελειώσει.
Πολύ γρήγορα φτάσαμε σε ένα απλό ερώτημα. Γιατί κράτησε αυτή η οδυνηρή κρίση στην Κύπρο τόσο λίγο; Και γιατί σε εμάς να κρατάει μια δεκαετία χωρίς προοπτική;
Δόθηκαν αρκετές απαντήσεις. Πολύ γρήγορα φτάσαμε και σε μία. Αυτή που μας έδωσαν οι Κύπριοι ομόλογοί μας.
«Εμάς», έτσι ξεκίνησε η εξιστόρηση τους, «μετά το πρώτο σοκ, μας κυρίευσε η ανάγκη και το πνεύμα ενότητας. Ξέραμε ποιοι είχαν φταίξει πιο πολύ και ποιοι φταίξανε λιγότερο. Αλλά δε μείναμε σε αυτό. Συνεργαστήκαμε, όλοι μαζί, πάνω σε λύσεις που δεν αμφισβητούσαμε».
Οι πιο πολλοί από εμάς τους Ελλαδίτες δεν σχολιάσαμε την απάντησή τους. Σαν να την περιμέναμε. Ούτε τολμήσαμε να αλληλοκοιταχτούμε. Ξέραμε πως είχαμε όλοι μας κάποια ευθύνη. Άλλος πιο πολύ. Και άλλος πιο λίγο.
Αύριο, θα γυρίσω στην Ελλάδα. Θα έχω ακούσει πολλά. Θα έχω μάθει περισσότερα. Και από τώρα σκέφτομαι. Είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε τόσο απλές αλήθειες.
Η ζωή στη Λευκωσία φαίνεται πιο λαμπερή. Αυτό το φως, που εκπέμπει η καθημερινότητά τους, με μαγεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.