Η Νάξος ήτο κατοικημένη από 300 χιλιάδες πληθυσμό, είχε πάντοτε 75 χιλιάδες ασφενδονίτες πολεμιστές. Ήτο κατοικημένη στο περιθαλάσσιο. Σε όλη τη Νάξο ήτονε χωριά ή πολιτείες, στο Πολίχνι, στην Αγιασό, στη Μουτσούνα, στον Απόλλωνα, στον Καλαντό, στο Καστράκι, στον Άγιο Γεώργιο, στα Κουρούπια και στη Μικρή Βίγλα. Το εσωτερικό του νησιού ήταν δασώδες επί πολλά έτη.Οι Ενετοί λόγω του ότι οι Νάξιοι επήγαιναν σε όλα τα μέρη που ήτονε Ενετικά με πλοιάρια, αναγκάστηκαν (οι Ενετοί) να της κηρύξουνε τον πόλεμο της Νάξου, να...
την εξοντώσουν και καθημερινά έστελναν ενετικά πλοία και κάνανε μεγάλη καταστροφή στο νησί. Είχανε καταστρέψει τα περισσότερα χωριά στα παραθαλάσσια και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να ρθούνε στο εσωτερικό της Νάξου. Χτύσανε πρόχειρα καλύβια αλλά και αυτά τους τα κατέστρεψαν οι ενετοί και τους εξόντωσαν κυριολεκτικώς. Υπάρχουν ονόματα όπως π.χ. του Φονιά ο Κάμπος όπου σκοτώσανε 15 χιλιάδες Αξώτες οι Ενετοί.
Όταν καταστράφηκε ολοκληρωτικά η Νάξος από τους Ενετούς έφεραν και διάφορες άλλες ράτσες εδώ. Αυτούς που έφεραν τους εγκατέστησαν στις διάφορες αγροικίες και στα απόκρημνα μέρη της Νάξου. Σε κάθε χωριό τοποθέτησαν τις ράτσες που έφεραν.
Επί παραδείγματι στην Απείρανθο τοποθέτησαν την αστυνομία τους, τουρκοκρητικούς και παράδειγμα έχουμε ότι μέχρι και σήμερα η προφορά της δεν άλλαξε. Στο Φιλώτι φέρανε μια οικογένεια από τις Φιλιππίνες και μια οικογένεια Κινέζοι, μέχρι σήμερα υπάρχει η φυσιογνωμία, δεν άλλαξε, η περιβολή τους, το βάδισμα κ.λ.π. Από την οικογένεια των Φιλιππινέζων ονομάστηκε Φιλώτι.
Στο Χαλκί λεγότανε Δρυμαλιά ή Τραγαία, επειδή ήτανε δάσος, ντρίδες και είχε πολλά άγρια ζώα, τραγιά κ.λ.π. γι αυτό ονομάστηκε Τραγαία. Έφεραν μια οικογένεια, το επάγγελμα αυτονών ήτονε χαλκείς, γανοτζήδες και έτσι ονομάστηκε Χαλκί. Στη Μονή έφεραν έναν Εβραίο Χερουβείμ, υπάρχει ακόμα το όνομα και του δόσανε γυναίκα σε γάμο από τον Κυνίδαρο η οποία ήταν Τουρκογύφτισσα. Στον Κυνίδαρο έφεραν οικογένειες τουρκόγυφτοι, λεγόταν Τουμπακάρηδες κι άλλοι Μπουλαξήδες (Τσαμπουνάρηδες) παράδειγμα είναι οργανοπαίκτες, τραγουδιστές και η γλώσσα τους αποδεικνύει ότι μιλούνε ακόμα με γύφτικη προφορά.
Στη Ποταμιά φέρανε δύο οικογένειες από τη Μεσοποταμία, από ένα χωριό που το λέγανε Ποταμός, εκεί δεν είχανε αμπέλια είχανε όμως ένα έθιμο, επειδή οι γονείς εργαζόταν όλη μέρα δώνανε στα παιδιά κρασί για να τα ναρκώνουν και να κοιμούνται μέχρι να γυρίσουν από τη δουλειά, γιαυτό και μέχρι πριν λίγα χρόνια στην Ποταμιά ήταν στο μόνο χωριό που τα παιδιά έπιναν κρασί, ερχότανε στο Χαλκί και πέφτανε στις ταβέρνες και δεν γύριζαν στο χωριό αν δε ξημέρωνε. Το Σαγκρί οι Ενετοί όταν κατέλαβαν την Νάξο το έκαναν Σανατόριο , έφεραν από τα διάφορα μέρη αρρώστους, φρενοβλαβείς και νοσοκομεία, είχανε του Αργύρη το σπίτι και τον Πύργο στον Σταυρό. Παράδειγμα της ράτσας που τοποθέτησαν εκεί είναι η τρέλα η προγονικιά που υπάρχει μέχρι σήμερα.
Στο Κεραμί εγκαταστάθηκε μια οικογένεια η οποία ήτανε κεραμιδοποιοί και ονομάσθηκε Κεραμί. Στο Κουτσοχεράδω εγκαταστάθηκε ένας τσαγκάρης Κουτσός, στο Τσικαλαριό τοποθέτησαν έναν τσικαλά.
Όλα αυτά τα αφηγήθηκε ένας παππούς ονόματι Μανώλης Δημητροκάλλης από το Χαλκί το 1961 στον Νίκο Κεφαλληνιάδη και αυτός με τη σειρά του τα δημοσίευσε καταγράφοντας τους όμορφους λαϊκούς θρύλους της Νάξου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.