Όχι άλλες «κόκκινες» γραμμές

Τις παλιές «κόκκινες γραμμές» τους τις ξεχάσαμε. Ίσως γιατί δεν τηρήθηκαν. Και, κατά κανόνα, ούτε αυτοί τις πίστευαν. Τις «κόκκινες γραμμές» των τελευταίων μηνών τις θυμόμαστε. Όχι γιατί φυσικά τις πιστεύουμε, αλλά γιατί αμφιβάλαμε. Λες να τις πιστεύουνε αυτή τη φορά; Και για έναν επιπλέον λόγο. Τις είχε διατυπώσει, ο ίδιος, ο Ευκλείδης. Σα να μοιάζει σοβαρός αυτός ο άνθρωπος. Είναι και πανεπιστημιακός. Και δεν πρέπει να τους έχει ανάγκη. 
Τζίφος! Και αυτή τη φορά.
Αφού ο καημένος ο Ευκλείδης αναγκάστηκε να υπογράψει εκείνο το ταπεινωτικό γράμμα (εκείνο με τον «κόφτη» στις συντάξεις), έπρεπε να το λουστεί άλλη μια φορά. Πάει η «κόκκινη γραμμή» για τα μέτρα μετά το 2018.
 Δεν ξέρουμε για πόσα χρόνια θα μας τυραννάει ο δημοσιονομικός «κόφτης». Τη βρόμικη δουλειά για να μας προετοιμάσει για την κατάργηση του αφορολόγητου την άφησε για τον υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης. Πολλοί ισχυρίζονται ότι την κάνουν την επικοινωνιακή τους δουλειά πολύ καλά.

 Πετάνε στη δημοσιότητα τέσσερα – πέντε οδυνηρά μέτρα, που τα ζητά το κακό το ΔΝΤ, τα αποδέχονται όλα, πλην ενός, διηγούνται ανύπαρκτες διαπραγματευτικές μάχες και επιστρέφουν πίσω, ως θριαμβευτές.
Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί παραλείπουν να μας διηγηθούν την ουσία των συζητήσεων, που κάνουν με τους δανειστές – εταίρους. Οι οποίοι, έχοντάς τους μάθει, προσθέτουν και μέτρα καθαρά τιμωρητικής φύσης. Οι δανειστές – εταίροι στην ουσία τιμωρούν τον ελληνικό λαό, γιατί δεν εμπιστεύονται τους σημερινούς κυβερνήτες. Και αυτό είναι το κακό. Αυτή είναι η μεγάλη ζημιά, που διαπράττουν οι ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ, σε βάρος της πατρίδας μας.
Δεν ξέρω αν θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση αυτή τη φορά. Η οποία αξιολόγηση, πρέπει να το θυμίσουμε, αφορά, ουσιαστικά, το ίδιο πακέτο μέτρων. Απλώς τα πληρώνουμε σε δύο δόσεις.
Οι πιο πολλοί υποστηρίζουν ότι θα ολοκληρωθεί αυτή η αξιολόγηση. Έχουν και ένα αληθοφανές σκεπτικό. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν καλοκαθίσει στις καρέκλες της εξουσίας και δε θέλουν να τις αποχωριστούν. Γιατί, λοιπόν, να πάνε σε εκλογές; Γιατί να μην τις απομακρύνουν για του χρόνου ή για αργότερα, τέλος πάντων, αποδεχόμενοι οποιοδήποτε μέτρο αποφασίζουν οι δανειστές – εταίροι; Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει το τι τελικά θα πράξουν. Ας σκεφτούν, έστω και για λίγο, το τι συμφέρει την πατρίδα. Επιτέλους!