Δεν είμαστε στο Γενάρη

Είναι κωμικοτραγικό να παρακολουθείς την προεκλογική επιχειρηματολογία του ηγέτη και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Τον Τσίπρα, για παράδειγμα, να θριαμβολογεί για τα επιτεύγματα της διαπραγμάτευσης του και να υπόσχεται νέες αντιμνημονιακές δάφνες, τον Τσακαλώτο να ομολογεί την ήττα της πολιτικής τους, τον Δραγασάκη ν’ αποδέχεται πως ούτε σχέδιο, ούτε πρόγραμμα είχαν για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και γενικά τον καθένα να διατείνεται ό,τι του κατέβει.
Κι όλα αυτά ενώ οι εντυπώσεις από τα γεγονότα είναι ακόμη νωπές κι είναι επιεικώς βλακώδες να προσβάλεις τον απλό πολίτη λέγοντας του πως δεν ισχύουν τα όσα εκείνος ξέρει και θυμάται, αλλά εκείνα που η κομματική προπαγάνδα του πλασάρει. 
Πως η επτάμηνη διαχείριση των σχέσεων μας με τους εταίρους και δανειστές μας από το ντουέτο Τσίπρα-Βαρουφάκη δεν εξελίχθηκε σε εθνική τραγωδία και σ’ ένα εξοντωτικό μνημόνιο, αλλά σε μια ιστορικής σημασίας επιτυχία που άνοιξε νέους δρόμους και για την Ευρώπη.

Δυστυχώς γι’ αυτόν και το κόμμα του ο Τσίπρας επιμένει να ζει στον περασμένο Γενάρη, τότε που ακίνδυνα μπορούσε να λέει ό,τι θέλει. Αλλά πλέον είμαστε στο Σεπτέμβρη και είναι πολύ το νερό που έχει τρέξει σ’ αυτό το διάστημα. Ο Τσίπρας δεν είναι πια ο άφθαρτος και πολλά υποσχόμενος νέος ηγέτης, αλλά ο άβουλος παρατηρητής των ακροτήτων του ανερμάτιστου Βαρουφάκη αρχικά και ο φοβισμένος μπροστά στις επιπτώσεις των πράξεων και των παραλείψεων του πολιτικός, από κάποιο σημείο και μετά, που πασχίζει ανεπιτυχώς ν’ αποδράσει μέσω ενός εξωφρενικού δημοψηφίσματος και τελικά εξαναγκάζεται να συνθηκολογήσει άνευ όρων με τον «εχθρό».
Σοφά αποφαίνονταν οι πρόγονοι μας πως «αρχή άνδρα δείκνυσι». Ισχύει απόλυτα για την περίπτωση του Τσίπρα. Μετρήθηκε, ζυγίστηκε και βρέθηκε ελλιποβαρής. Ούτε για μία μέρα, ούτε σε μία έστω περίπτωση δεν λειτούργησε ως υπεύθυνος ηγέτης. Με το «βλέποντας και κάνοντας» που αποτέλεσε την πολιτική πυξίδα του οδηγήθηκε μοιραία στην εφιαλτική γι’ αυτόν διαδικασία και στο εφιαλτικό για εμάς περιεχόμενο του τρίτου μνημονίου. Γιατί ταπεινωτικότερη αντιμετώπιση πολιτικού ηγέτη σε περίοδο ειρήνης απ’ αυτή που οι εταίροι επιφύλαξαν στον Τσίπρα με τα ασφυκτικά χρονικά όρια που του έθεσαν και τις συνοπτικές μεταμεσονύκτιες κοινοβουλευτικές διαδικασίες που του επέβαλαν δεν νομίζω να έχει υπάρξει.
EΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ