Δικαιοσύνη! Έχεις μήνυμα από τα Τέμπη Το μήνυμα για τα Τέμπη που κατάφερε να συντονίσει, ίσως για πρώτη φορά, χιλιάδες κόσμο από το Σύνταγμα έως το... Μπουένος Άιρες.

 

Τι έγινε πραγματικά την Κυριακή σε όλη τη χώρα; Σε πρώτο επίπεδο είχαμε μια τεράστια συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τα Τέμπη, με τόσο κόσμο που σπάνια πια βλέπουμε στις οθόνες μας, ειδικά μετά την εποχή της καραντίνας, η οποία -σε συνδυασμό με την άνευρη και ελλείψει οράματος αντιπολίτευση- φρέναρε κάπως τα μεγάλα γεγονότα έμπρακτης εκδήλωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Τέτοιες συγκεντρώσεις είχαμε να δούμε πολλά χρόνια - για να το πω πιο απλά. Σαν να μας έχει σκεπάσει ένα αόρατο αλλά βαρύ πέπλο παθητικοποίησης που δύσκολα μπορούμε να σηκώσουμε. Αλλά το τελευταίο αποτελεί μια ερμηνεία. Τα «φακτς» όμως δεν μπορεί κανείς να τα αρνηθεί.

Σε δεύτερο επίπεδο συνέβη κάτι πολύ μεγαλύτερο προχθές. Κάτι που σπάνια συμβαίνει και ίσως να συνέβη και για πρώτη φορά. Το μήνυμα μιας κινητοποίησης έγινε τόσο viral, όχι μόνο στην ηλεκτρονική αλλά και στην κανονική ζωή - έξω στον δρόμο δηλαδή, όσο ποτέ άλλοτε. Δεν υπήρξε ελληνική πόλη -μεγάλη, μικρή- ή νησί όπου να μην πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση για τα Τέμπη. Από το Ορμένιο Έβρου και τη Σαμοθράκη μέχρι την Ικαρία και τη Σύμη και από την Κρήτη έως το Ιόνιο και την ηπειρωτική χώρα. Αλλά ούτε τα ελληνικά σύνορα ήταν ικανά να αποτρέψουν την έξοδο αυτού του μαζικού μηνύματος. 25 πόλεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ μετέδωσαν στις εκεί ελληνικές κοινότητες το ίδιο μήνυμα. Δεν υπήρξε ούτε ένα πηγαδάκι Ελλήνων του εξωτερικού που να μη συζητηθεί το προχθεσινό γεγονός. Από το Άμστερνταμ μέχρι το γήπεδο της Μπόκα Τζούνιορς στο Μπουένος Άιρες. Με λίγα λόγια, την Κυριακή, για πρώτη ίσως φορά, ο απανταχού ελληνισμός, από την Ελλάδα έως τα πέρατα της οικουμένης, συντονίστηκε. Και χωρίς να συμβάλλουν στη διάδοση του μηνύματος τα κανάλια και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ -έντυπα ή ηλεκτρονικά. Άλλωστε υπήρχαν sites που δεν έπαιξαν ούτε για ένα λεπτό τη συγκέντρωση ως κεντρικό τους θέμα. Σαν να μην ήταν το κεντρικό θέμα της επικαιρότητας της Κυριακής. Παρόλα αυτά, το μήνυμα πέρασε παντού. Ο κόσμος αυτός οργανώθηκε και κινητοποιήθηκε μόνος του. Όλοι συζήτησαν για τις συγκεντρώσεις. Και αυτοί που πήγαν και αυτοί που δεν πήγαν. Πόσες φορές ξανά στο παρελθόν έχουμε συντονιστεί έτσι;

Και μάλιστα, δύο χρόνια μετά τη φρικτή εκείνη νύχτα. Δυο χρόνια τώρα η ένταση του μηνύματος παρέμεινε στα ύψη. Δεν κόπασε. «Δεν κούρασε το θέμα» όπως συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις. Όλοι ξέρετε πώς λειτουργεί η επικαιρότητα. Έχει περιορισμένη διάρκεια και αλλάζει απότομα από κάποιο άλλο γεγονός. Και κάπως έτσι, τα ξεχνάμε γρήγορα. Άλλωστε γίνονται τόσα πολλά -και ταυτόχρονα- στις μέρες μας.

Και επιπλέον την Κυριακή δεν είχε καμία σημασία τι ψήφιζε ο καθένας από όσους βγήκαν στους δρόμους. Αυτό δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο. Δεν μας ένοιαξε. Δεν μας χώρισε. Γιατί πολύ απλά αυτό που ένωσε ήταν πολύ ισχυρότερο.

Τι ήταν τελικά αυτό; Τι ζήτησαν αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι, εντός και εκτός Ελλάδας; Ποιο σύνθημα τους ένωσε;

Ζήτησαν οξυγόνο. Ζήτησαν να αναπνεύσουν. Ζήτησαν κάθαρση γιατί πνίγονται.

Τι τους πνίγει; Η αδικία. Η ατιμωρησία. Ο εμπαιγμός. Η χειραγώγηση.

Δεν είμαστε αναλώσιμοι δουλοπάροικοι που ζουν μόνο για να δουλεύουν για τους ηγεμόνες τους. Ούτε υπήκοοι ενός βασιλείου που πληρώνουν φόρο αίματος «7 νέες και 7 νέους για τον Μινώταυρο». Δεν ζούμε σε αυτές τις εποχές, ακόμα και αν κάποιοι -εκ Δύσης ορμώμενοι την τρέχουσα ιστορική συγκυρία- προσπαθούν να μας γυρίσουν εκεί. Να φέρουν τούμπα δηλαδή τα κοινωνικά συμβόλαια ενός ολόκληρου αιώνα.

Ζούμε στην εποχή της Δημοκρατίας. Ασθμαίνουσας; Μπορεί. Αλλά Δημοκρατίας. Και ποιος είναι ο βασικός πυλώνας της δημοκρατίας; Ποιος δηλαδή είναι εκείνος ο μηχανισμός που εξισορροπεί τις καταστάσεις τις δύσκολες στιγμές; Που χωρίς αυτόν η δημοκρατία αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις;

Απάντηση. Η Δικαιοσύνη. Η εξουσία που ελέγχει όλες τις υπόλοιπες. Όταν η Δικαιοσύνη εμφανίζει αρρυθμίες, είναι ζήτημα χρόνου οι αρρυθμίες να κάνουν «μετάσταση» και στη Δημοκρατία. Η Δικαιοσύνη είναι ο δείκτης ποιότητας μιας δημοκρατίας. Αν η δικαιοσύνη έχει ανάστημα και είναι ακριβοδίκαιη, η δημοκρατία είναι ισχυρή, ατρόμητη και ακλόνητη.

Χωρίς Δικαιοσύνη, δεν υπάρχει Δημοκρατία. Αυτή είναι ο πυλώνας. Πυλώνας που συχνά πυκνά δέχεται πιέσεις από τους εκάστοτε ισχυρούς. Ο πυλώνας αυτός δεν έχει την πολυτέλεια να μην αντέξει τις πιέσεις.

Αν ο πυλώνας μιας γέφυρας δεν μπορεί να απορροφήσει τους κραδασμούς, θα καταρρεύσει όλη η γέφυρα, μαζί με τους πυλώνες.

Ο κόσμος την Κυριακή απαίτησε οξυγόνο. Δηλαδή δικαιοσύνη. Αυτό ήταν το μήνυμα.

Και η δικαιοσύνη του οφείλει μια απάντηση:

Είμαστε δουλοπάροικοι ανυπεράσπιστοι στα χέρια ηγεμόνων ή πολίτες μιας ανεπτυγμένης -έστω και με πολλά προβλήματα- δημοκρατίας;