Ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος παίρνει θέση για τους «ντε Γκρες» Οι δύο παρατηρήσεις του Νίκου Αλιβιζάτου για την απόκτηση του επωνύμου «Ντε Γκρες» από την τέως βασιλική οικογένεια.

 

Δύο διαφωνίες, μία προτροπή και ένα ερώτημα εκφράζει ο Νίκος Αλιβιζάτος, ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ, σχετικά με την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από την τέως βασιλική οικογένεια, που επέλεξε το επώνυμο «Ντε Γκρες».

Συγκεκριμένα, σε σχετικό άρθρο γνώμης στην εφημερίδα «Καθημερινή» γράφει τα εξής: «Ο "de Grèce" ή "ντε Γκρες" που, σύµφωνα µε το ρεπορτάζ των εφηµερίδων, δήλωσαν ως επώνυµο οι

ενδιαφερόµενοι, δεν είναι βέβαια κανονικό επώνυµο. Είναι δηλωτικό τόπου καταγωγής. Ως τέτοιο όµως το "ντε Γκρες" – δηλαδή "της Ελλάδος" και µάλιστα µε κενό ανάµεσα στις δυο λέξεις, κατά το γαλλικό "de" ή το γερµανικό "von" – το εν λόγω "επώνυµο" δεν προσδιορίζει, ούτε µπορεί να προσδιορίσει την ταυτότητα των συγκεκριµένων προσώπων, όπως θα έπρεπε. ∆ιότι χιλιάδες συµπατριώτες µας µε το όνοµα "Παύλος" ή "Νικόλαος", θα µπορούσαν, επικαλούµενοι την αρχή της ισότητας, να διεκδικήσουν αντί άλλου επωνύµου το "της Ελλάδος" (ή "της Ηλείας" ή "της Καρδίτσας") και να το χρησιµοποιήσουν, προκαλώντας αληθινό χάος στις συναλλαγές. Από αυτή την άποψη, η αίτηση των ανωτέρω δεν πληροί, κατά τη γνώµη µου, τις προϋποθέσεις του ν. 2215/1994, ο οποίος ζητεί από αυτούς να δηλώσουν επώνυµο της επιλογής τους και όχι κάτι που δεν µοιάζει καν µε επώνυµο».

Ακόμα, ο ίδιος προσθέτει: «Το κυριότερο, ωστόσο, είναι ότι το Σύνταγµα δεν απαγορεύει µόνο την απονοµή τίτλων ευγενείας, αλλά και τίτλων "διάκρισης" (άρθρο 4 παρ. 7). ∆εν συνιστά, όµως, κατ’ εξοχήν διάκριση η χρήση από έναν Ελληνα πολίτη, αντί επωνύµου, του δηλωτικού του τόπου καταγωγής του, όπως έκαναν παλαιότερα οι βασιλείς και, γενικότερα, οι ευγενείς; Με όλο τον σεβασµό, λοιπόν, υποβάλλω τις παρατηρήσεις αυτές στον υπουργό Εσωτερικών, στον οποίο ανήκει ο τελευταίος λόγος, εν προκειµένω. Ως παλαιό µαθητή, µάλιστα, Ηλία Νικολακόπουλου και, ως εκ τούτου, καλό γνώστη της νεότερης ιστορίας µας, θα του συνιστούσα και κάτι ακόµη: Να θυµηθεί τον Τιµολέοντα Φιλήµονα, τον γνωστό δηµοσιογράφο, πολιτικό και διανοούµενο, ο οποίος, το 1868, είχε αντιταχθεί στην απονοµή του τίτλου του "δούκα της Σπάρτης" στον µετέπειτα βασιλιά Κωνσταντίνο. Γιατί; ∆ιότι το απαγόρευε ήδη από τότε ρητά το Σύνταγµα».

Μια προτροπή προς την τέως βασιλική οικογένεια

Σε άλλο σημείο του άρθρου γνώμης του, ο Νίκος Αλιβιζάτος, απευθύνει και μία προτροπή προς την τέως βασιλική οικογένεια, τονίζοντας: «Οσο για τους άµεσα ενδιαφερόµενους, θα τους προέτρεπα να χρησιµοποιήσουν ως επώνυµο το πολύ συγγενές "∆εγρές" ή, ακόµη, σωστότερα "∆αγρές", δανειζόµενοι το επώνυµο ενός γνωστού πολιτικού του 19ου αιώνα: του Κωνσταντίνου ∆αγρέ (1821-1898), επανειληµµένα βουλευτή Μεσσηνίας, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Βρωµόβρυση της Αλφείας».