Για πoιo πλέον ηθικό πλεονέκτημα τολμούν ακόμα να μιλάνε;

Προσωπικά, έχω αμφισβητήσει τον ισχυρισμό ορισμένων από την Αριστερά, ότι η Αριστερά κατέχει ένα ηθικό προτέρημα και ένα ηθικό προνόμιο έναντι άλλων πολιτικών φορέων. Το ηθικό προνόμιο από τι αποτελείται και από πού προέρχεται; Δε μας το έχουνε διευκρινίσει. 

Προσωπικό ηθικό προτέρημα; Δε νομίζω ότι εννοούν κάτι τέτοιο. Γιατί, από όσο ξέρω, όλοι μας προσδιοριζόμαστε από διαφορετικό γονιδίωμα, που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και δεν ξέρω να υπάρχει οικογένεια που να της έχει εμφυτευτεί αυτό το γονιδίωμα που αναπαράγει το ήθος.
Γονιδίωμα συλλογικό; Εγκλήματα έχουν κάνει και οι μεν και οι δε. Μερικά από αυτά έχουν κοστίσει τη ζωή δεκάδων εκατομμυρίων συνανθρώπων μας.
Ας παύσουν, λοιπόν, να επαναλαμβάνουν ορισμένοι φίλοι μου, που δηλώνουν Αριστεροί, να ξεκινούν τα επιχειρήματά τους από αυτό το, δήθεν, πλεονέκτημα της Αριστεράς.
Να γίνω πιο σαφής. Και πιο σκληρός. Όλα όσα συνέβησαν στο κέντρο της Αθήνας χθες το μεσημέρι ήταν προσχεδιασμένα από την κυβέρνηση. Οι αναρχικοί δεν ανέρχονται σε χιλιάδες. Και, προφανώς, με σχέδιο φτάσανε μέχρι τον Άγνωστο Στρατιώτη για να προκαλέσουν επεισόδια. Τα επεισόδιά τους μπορούσαν να αποφευχθούν.

Η Αστυνομία το επέτρεψε. Και όταν το πράγμα πήγε να πάρει μεγαλύτερη έκταση, τότε θυμήθηκαν τα δακρυγόνα και τα χημικά. Για να προκαλέσουν προβλήματα και τραύματα σε παιδιά, γυναίκες και ανύποπτους πολίτες.
Σαφής ο στόχος των Σωμάτων Ασφαλείας. Να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Αυτά φοβόταν η Αριστερά πριν τη δικτατορία. Τις προβοκάτσιες και τις αντισυγκεντρώσεις. Τώρα τις σχεδιάζει και τις προγραμματίζει για να κάμψει μια γνήσια λαϊκή εξέγερση και συλλαλητήριο.
Χθες το βράδυ, αργά, περνούσα από κοντά, δίπλα στο Μέγαρο Μαξίμου. Τι θωρακισμένα ήταν αυτά! Τι κλούβες! Σκέτο φρούριο φυλακής το Μαξίμου!
Το ερώτημά μου είναι απλό. Τόσο πολύ φοβάται ο Αλέξης; Τόσο πολύ φοβάται ο Τζανακόπουλος; Τόσο πολύ τρέμει ο Παππάς; Μα είναι πεντακάθαρο. Όλη αυτή η παρέα δεν έχει συμμετάσχει σε κοινωνικούς αγώνες. Δεν έχουν νιώσει την απειλή από τις πράξεις βίας δυνάμεων καταστολής.
Μα πιο πολύ φοβούνται τη λαϊκή οργή. Η οποία θα επιπέσει επί των κεφαλών τους το βράδυ των εκλογών. Και τότε; Ξέρουν πολύ καλά πως οι κρατικές δυνάμεις καταστολής εύκολα περνάνε από το ένα μέρος στο άλλο.
Πότε θα γίνουν εκλογές; Πολύ μικρή σημασία αν θα γίνουνε τον Μάρτη ή τον Μάιο ή τον Σεπτέμβριο. Ο χρόνος για τους κακούς τρέχει πολύ γρήγορα.