....... ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει.. και γω ακόμα σ αγαπώ.

Ξεκινάω να γράφω το πληρεξούσιο.. Στην πόλη (Χώρα) της Νάξου σήμερα στις δέκα οκτώ (18) του μηνός Οκτωβρίου του έτους δύο χιλιάδες δέκα έξι (2016), ημέρα Τρίτη… ουπς.. παύση.. 
18.10.1981.. Τρίτη Λυκείου.. Μεγάλες στιγμές..Το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και ο Λαός στην Εξουσία.. Η Ελλάδα Ανήκει στου Έλληνες... Ανδρέας Παπανδρέου.. ο Ηγέτης.. Ο Οραματιστής... η Ιστορία και το μεγάλο Ραντεβού μαζί της… για πάντα στο ημερολόγιο της ζωής και της καρδιάς μου.. 
18.10.2016.. τριάντα πέντε χρόνια πέρασαν.. και μέσα σ όλο αυτό που συμβαίνει στην Πατρίδα και μοιάζει με εφιάλτη που δεν σ αφήνει να ξυπνήσεις γιατί η πραγματικότητα είναι πιο τρελή και δεν αντέχεται, είναι και κάποιοι που κάνουν έλεγχο των δικών μου φρονημάτων και ζητάνε πιστοποιητικά της δικής μου Σοσιαλιστικής νομιμότητας.... εννοείται ότι δεν το δικαιούνται εκείνοι που σαν τουρίστες ήλθαν, σαν πραξικοπηματίες εγκαταστάθηκαν και σαν θλιβεροί χαβιέδες και ρουφιάνοι θα φύγουν.. μόνοι .. σαν τις σουπιές.. που το μελάνι τους απλά καταγράφει της δική τους τραγική ιστορία στον Ελληνικό Σοσιαλιστικό χώρο ...
Και είναι και οι άλλοι.. με αρχηγό τον πιο άθλιο μίμο και αντιγραφέα των ηγετών της νεώτερης πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδας..που νομίζει πως δίνοντας ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο στην ανοχή η την υφαρπαγή της ψήφου, ψευδόμενος και αλητοπερπατώντας και στήνοντας νέα μορφώματα τύπου δεύτερη φορά της πρώτης φοράς αριστερά νομίζει ότι θα του στήσουν βάθρο.. μικρέ και ανίκανε και ολίγιστε.., αυταπατάσαι .. σε ποιον ξεβράκωτο στήνουν βάθρο ιδιαίτερα οι ψηφοφόροι του για τους οποίους και μόνο αποφάσισες να «παίξεις» το ρόλο του Πρωθυπουργού, σκυλεύοντας ότι τελευταίο απέμεινε απ την αξιοπρέπεια, την δύναμη και τον πλούτο της Πατρίδας με απάτες και επικίνδυνες ψευτομαγκιές ε ??? ε??? Όπως και να χει το τέλος μιας εποχής πάντα πονά.. ιδιαίτερα κείνους τους αμετανόητους, πεισματάρηδες, ξεροκέφαλους, καθάριους, απροσκύνητους, και οραματιστές εντός, ή εντός εκτός, ή εκτός, αλλά πάντα επι τα αυτά Συντρόφους.. που δεν αγόρασαν ποτέ ακριβό φουστάνι ή κουστούμι που δεν μπορούσαν να πληρώσουν.. που χουν ένα καλό.. Θάρρος να φύγουν απ’το σμήνος και να βρούν με φίλους, άλλη παρέα, άλλους συντρόφους.. για να πετάξουν μαζί ... κι έχουν κι άλλο ένα καλό ..Υπομονή.. πως όλα θα γίνουν όπως πρέπει και στην ώρα τους.. και πάντως είναι έτοιμοι κάθε στιγμή και λεπτό να ξεκρεμάσουν το καπελάκι τους και να πάνε σπιτάκι τους .. γιατί δεν οφείλουν ούτε χρωστάνε σε κανέναν.. ούτε περιμένουν τίποτα.. γιατί μάθαν μόνο να δίνουν χωρίς να τους ζητηθεί.. χωρίς να παίρνουν.. χωρίς να εξαργυρώνουν ή να αποτιμούν τον όποιο αγώνα τους ή προσφορά τους στο κοινό καλό..γιατί πάντα ήταν στην γαλαρία.. εκεί που χτύπαγε η καρδιά παρέα με τους πολλούς, τους τρελλούς, τους χαρούμενους, τους απείθαρχους, τους θαραλλέους, τους αυθεντικούς.. εκεί που ξεκίναγε η έμπνευση και κατέληγε το πάθος και το όραμα ... Στην μνήμη λοιπόν της νιότης μας, το άσμα, που παραμένει ζώσα στα κουρασμένα και σταφιδιασμένα απ’το χρόνο κορμιά μας.. και αυτό φοβίζει.. φοβίζει.. #ό,τι θυμάσαι δεν βουλιάζει..και δεν ξεχνώ.. και ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει.. και γω ακόμα σ αγαπώ.