Ο δημοσιονομικός και… κοινοβουλευτικός «κόφτης»

Αργά το βράδυ σήμερα οι 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα υπερψηφίσουν τις 7.500 σελίδες και τις 2.142.000 λέξεις του νομοσχεδίου. Δεν αποκλείεται σε κάποιες διατάξεις να συμπορευθούν με βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Όχι όμως επί της αρχής του.

Τι θα έχουν επιδοκιμάσει:
• Ένα ευρύ φάσμα έμμεσων φόρων, που πλήττουν τα κατώτερα εισοδήματα και τη μεσαία τάξη. Φορολογείται ό,τι πετάει. Ακόμα και ό,τι αναπνέουμε.
• Την τραγική διάψευση των ελπίδων που έσπειραν προεκλογικά για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
• Την εκχώρηση στα πιο άγρια και ανάλγητα funds όχι μόνο των κόκκινων δανείων. Όλων. Όσα οι κερδοσκόποι επιλέξουν.

• Την εισαγωγή του αυτόματου δημοσιονομικού «κόφτη». Παρά τις ωραιοποιήσεις του, θα κουρεύει μισθούς και συντάξεις. Με τεχνοκρατικές αποφάσεις. Με άμεση απειλή στο ουσιαστικό περιεχόμενο της εθνικής κυριαρχίας.
• Την κοσμογονική δημιουργία του εκατονταετούς υπέρ-ταμείου περισυλλογής και πώλησης (ή ξεπουλήματος) της περιουσίας του Δημοσίου, κάτω από την ασφυκτική εποπτεία των δανειστών εταίρων. Ένα σταθερό όραμα του Σόϊμπλε. Τίποτα δεν μένει ελεύθερο από την παμφάγο ιδρυτική του πράξη.
• Την άθλια προδικασία και διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου. Είναι πεντακάθαρο και στον πιο αδαή στις θεσμικές διαδικασίες. Η Κυβέρνηση δε θέλει συζήτηση πάνω στο νομοσχέδιο. Ούτε μεταξύ των κυβερνητικών βουλευτών. Ότι δεν την ενδιαφέρει η ανάπτυξη τεκμηριωμένου πολιτικού λόγου πάνω στα προβλήματα και στις παρενέργειες του νομοσχεδίου. Δείχνει ικανοποιημένη από το φρικτό επιχείρημα της γραμματέως της κοινοβουλευτικής ομάδας τους, ότι «οι φόροι επιβαρύνουν μόνο όσους … πίνουν, καπνίζουν και βγαίνουν για καφέ». Και δείχνει ενθουσιασμένη από την ατάκα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της, ότι η αντιπολίτευση δεν πρέπει να παραπονιέται για την απουσία διαλόγου, αφού όλα τα θέματα του νομοσχεδίου έχουν συζητηθεί προηγουμένως μεταξύ τους στα κανάλια και στο διαδίκτυο.
• Τη σιωπή της Κυβέρνησης στις βαριές κατηγορίες του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Η «γενναία» διαπραγμάτευση των Βαρουφάκη – Τσίπρα, κόστισε στην Ελλάδα ένα πρόσθετο δημόσιο χρέος 86 δις ευρώ, το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls καθώς και την απώλεια 45 δις ιδιωτικών καταθέσεων από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Είναι βέβαιο. Το σύνολο των φορολογικών μέτρων, που μας έχουν επιβληθεί από τον περασμένο Ιούλιο ξεπερνά τα 12 δις ευρώ. Οι πολίτες αυτής της χώρας δεν το αντέχουν. Και ο ορίζοντας παραμένει ζοφερός. Η οικονομία θα συρρικνωθεί. Και η έκταση αυτού του φαινομένου θα αναδεικνύεται όσο οι ρυθμοί ανάπτυξης των γειτονικών χωρών είναι εξαιρετικά θετικοί.
Η Ελλάδα οδηγείται στο επόμενο Eurogroup καθημαγμένη. Με εκπροσώπους που οι λοιποί Ευρωπαίοι δεν εμπιστεύονται. Γι΄ αυτό και πολλά από τα μέτρα που μας έχουν επιβάλλει, διακρίνονται για τον τιμωρητικό τους χαρακτήρα. Δεν τους ενδιαφέρουμε. Και το μερίδιο ευθύνης σε αυτό ανήκει στη σημερινή κυβερνητική ομάδα. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Μια γραπτή, συλλογική υπόσχεσή τους, που δόθηκε αρχικά το Νοέμβριο του 2011 και δεν έχει, μέχρι σήμερα, αμφισβητηθεί. Παραξενευτήκαμε όταν, πριν λίγες μέρες, ο Σόϊμπλε διαβεβαίωνε την παγκόσμια κοινή γνώμη ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε. Προφανώς ο Σόϊμπλε κάτι ήξερε. Κάτι παραπάνω από εμάς. Μας τα πήραν όλα. Και έχουμε εμείς από τα πριν συμφωνήσει.

Επικρατεί σύγχυση. Και στο πολιτικό σύστημα. Και στο χώρο των διανοουμένων, της πνευματικής ηγεσίας και όλων όσοι επιδιώκουν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Μπορεί να ξεσηκώθηκαν αρκετοί. Γιατί, η, δήθεν, «ηθική ανωτερότητα» της Αριστεράς, αποδείχθηκε και αυτή αυταπάτη. Τουλάχιστον και με τη συγκάλυψη της ποικίλης δραστηριότητας του «ερωτύλου» Πρεσβευτή του πολιτικά παράφρονα Μαδούρο. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Είναι αφόρητα μεγάλη η κατηγορία όλων αυτών, που φλερτάρουν οτιδήποτε πολιτικό στον πλανήτη, που δεν είναι συμβατό με τις αξίες μας. Να ξεχάσουμε τον αρχικό εναγκαλισμό τους με τους μουλάδες του Ιράν; Να σβήσουμε από τη μνήμη μας τους πνευματικούς ιππείς των τρακτέρ, που θα έστελναν στους διάφορους δικτάτορες της Λατινικής Αμερικής;

Παρόλ’ αυτά ελπίζουμε. Ή τουλάχιστον οφείλουμε. Η ανασύνταξη των πολιτικών δυνάμεων είναι εφικτή. Πάνω σε ιστορικές βάσεις και πολιτικές θέσεις. Χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος. Η συσπείρωση των πνευματικών και ιδεολογικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται μέσα στις δυνατότητές μας. Η ευρωπαϊκή αφετηρία είναι δεδομένη. Το φυσικό πολύμορφο ταλέντο του ελληνικού έθνους και λαού παραμένει ανεξάντλητο.