Το ΠΑΣΟΚ ή θα δει τον εαυτό του στον καθρέφτη ή θα εξαφανιστεί.

Αν κάποιος έπρεπε να του το πει ευθέως και καθαρά, αυτός που το είπε τελικά ήταν ο πιο κατάλληλος: ο Γιάννης Δατσέρης, παλιός φίλος και συνεργάτης του Βαγγέλη Βενιζέλου περιέγραψε στο «Εθνος» τις δυο προυποθέσεις χωρίς τις οποίες δεν έχει νόημα να συζητάμε για το ΠΑΣΟΚ- αλλά και να συζητούν στο ΠΑΣΟΚ. Για την ακρίβεια πρότεινε, στον ίδιο τον Βενιζέλο στην ουσία, τις δυο κάλπες που πρέπει να στηθούν.

Να αποφασίσουν τα μέλη του Κινήματος αν θέλουν να μετονομαστούν σε Ελιά ή σε οτιδήποτε άλλο

Μία για τον όνομα του Κινήματος. Να αποφασίσουν δηλαδή τα μέλη του Κινήματος αν θέλουν να μετονομαστούν σε Ελιά ή σε οτιδήποτε άλλο. Και μία για να δηλώσουν αν επιθυμούν να συνεχίσουν με επικεφαλής τον Βενιζέλο ή αν θα εκλέξουν άλλον στη θέση του.

Καθώς ο Δατσέρης είναι πρόσωπο κοντά στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, δεν κινδυνεύει να τον κατηγορήσει για υπονόμευση ή να του προσάψει ότι εξυπηρετεί όσους επιβουλεύονται τη θέση του. Είναι άλλωστε παλαιότερος του Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ. Το θέμα, βέβαια, είναι αν θα θελήσει να καταλάβει τι του υποδεικνύει ο δικός του άνθρωπος. Γιατί η παρέμβαση Δατσέρη έχει δύο συγκεκριμένα στοιχεία:

Το ένα είναι η κριτική, προσωπικά στον Βενιζέλο κατά βάθος. Ποιος τον εξουσιοδότησε να χειριστεί ως τώρα τα θέματα των συμμαχιών, της εκλογικής εμφάνισης, αλλά και της πολιτικής γραμμής- σε σχέση με τη ΝΔ και τη συγκυβέρνηση- χωρίς καν ενημέρωση των οργάνων, τα οποία είναι αυτά που είναι, αλλά υπάρχει κι ένα καταστατικό που τους δίνει αρμοδιότητες. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χειρίστηκε όπως χειρίστηκε την προσέγγιση με τη ΔΗΜΑΡ μετά εσπευσμένα υιοθέτησε τους «58» και στο τέλος κατέληξε στην Ελιά, υποβαθμίζοντας το ΠΑΣΟΚ σε συστατικό στοιχείο της, δίπλα σε προσωπικά μαγαζιά και ανύπαρκτες κινήσεις. Χειρίστηκε την κυβερνητική λειτουργία του ΠΑΣΟΚ χωρίς εσωτερική συζήτηση. Ακόμη και το αποτέλεσμα των εκλογών το αποτίμησε μόνος του ως επιτυχία, κάτι που δεν χωράει στην απλή λογική, όταν χάνεις το 35% της δύναμης σου σε σχέση με την προηγούμενη κάλπη.

 Ο Ευάγγελος Βενιζέλος χειρίσθηκε την κυβερνητική λειτουργία του ΠΑΣΟΚ χωρίς εσωτερική συζήτηση

Το δεύτερο, και σε αυτό έγκειται η συνεισφορά του Δατσέρη, είναι η πρόταση για την απεμπλοκή των εξελίξεων. Αυτή η πρόταση στηρίζεται στον τυπικό δημοκρατικό κανόνα, χωρίς την εφαρμογή του οποίου το ΠΑΣΟΚ είναι καταδικασμένο σε διάλυση, οριστικά και αμετάκλητα. Για να προχωρήσουν τα πράγματα πρέπει να μιλήσει η κομματική βάση επί των θεμελιωδών θεμάτων του χώρου: τη μορφή και την ηγεσία. Αν θέλουν να ενταχθούν σε αλλά σχήματα και να ξεχάσουν ονόματα και σύμβολα του παρελθόντος κι αν θέλουν τον αρχηγό που ανάδειξαν τον 2012 ή κρίνουν ότι δεν τα κατάφερε και πρέπει να αντικατασταθεί. Το απλό. Σε ποιο βαθμό το ένα επηρεάζει το άλλο θα κριθεί στην πράξη.

Δεν ξέρουμε αν ο Βενιζέλος έχει τις προσωπικές αντοχές να δεχθεί την κριτική του φίλου του και την πολιτική οξυδέρκεια να υιοθετήσει τις προτάσεις του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, άλλη διέξοδο δεν έχει το ΠΑΣΟΚ. Ή θα δει τον εαυτό του στον καθρέφτη και θα πάρει τις αποφάσεις του, που θα βαρύνουν τους πάντες ή απλώς κάποιοι θα προσαρτηθούν στα άρματα των άλλων και οι υπόλοιποι θα εξαφανιστούν από το δημόσιο βίο.

Ο Δατσέρης έβαλε το χέρι επί των τύπων των ήλων. Ή, κατά μια άλλη άποψη, έβαλε το χέρι να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ή θα κλάψει το χέρι του ή τους δίνει μια διέξοδο, που όλοι ξέρουν και κάνεις δεν θέλει να χρεωθεί ότι την προτείνει. Στο εξής, όμως, η πρόταση είναι στο τραπέζι. Και αυτό κάνει κάπως πιο εύκολα τα πράγματα για όλους.