Δυο-τρια πράγματα που πρέπει να γίνουν. Αλλιώς…
Όλα τα είχαμε, οι αρρώστιες μας έλειπαν.
Εντάξει, δεν χάθηκε ο κόσμος που ο Σαμαράς θα χρειαστεί 15 μέρες για να αναλάβει πλήρως τα καθήκοντά του.
Εχει πολλούς μήνες ή και χρόνια μπροστά του για να αποδείξει ότι καλώς τον εμπιστεύθηκε έστω το 30% του εκλογικού σώματος.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι αν η κυβέρνηση συνολικά, έτσι όπως συγκροτήθηκε ή όπως θα συγκροτηθεί μετά τις αναγκαστικές αλλαγές που θα γίνουν λόγω της αποχώρησης Ράπανου, θα μπορέσει να πετύχει δυο απλά-και γι’ αυτό δύσκολα-πράγματα:
* Πρώτον, να βρεί τρόπο συνεννόησης με τους ευρωπαίους. Δεν είναι αυτονόητο ότι θα συμβεί, αν και θα έπρεπε. Έχουμε κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, που στηρίζεται στο 48% του ελληνικού λαού. Αυτό το παίρνουν υπόψη τους οι πάντες. Θα έχει, λοιπόν, διαπραγματευτική ισχύ μεγαλύτερη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Απλώς πρέπει να το αποδείξει στην πράξη. Αλλοθι δύσκολα θα βρει εκ των υστέρων, αν δεν το καταφέρει.
* Δεύτερον, να προχωρήσει στο εσωτερικό μέτωπο με γοργά βήματα τουλάχιστον σε δυο-τρία βασικά ζητήματα. Για παράδειγμα, να επαναφέρει σε ισχύ στις συλλογικές συμβάσεις, για να σταματήσει η επέκταση της εργασιακής ζούγκλας. Αλλά, ταυτόχρονα, να φτιάξει γρήγορα ένα φορολογικό σύστημα λιτό, σαφές και ευέλικτο, ώστε να πληρώσουν, επιτέλους και όσοι καταφέρνουν να κρύβονται τόσα χρόνια. Όμως, αυτό πρέπει να γίνει, δεν παίρνει άλλη αναβολή. Παράλληλα, φυσικά πρέπει να γίνει αμέσως η ανασυγκρότηση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, διότι χωρίς αυτούς ακόμη και το καλύτερο φορολογικό σύστημα θα αποδειχθεί άχρηστο.
Μπορεί να τα κάνει αυτά-και μερικά ακόμη- η κυβέρνηση που έφτιαξε ο κ. Σαμαράς; Προσωπικά αμφιβάλλω πολύ, κοιτάζοντας αρκετά απο τα πρόσωπα που επέλεξε (πρώην υπουργούς των κυβερνήσεων Καραμανλή, που έχουν μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό που μας συμβαίνει σήμερα).
Όμως, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Ο ελληνικός λαός έτσι ψήφισε. Δικαιωματικά ο κ. Σαμαράς και η ΝΔ έχει τον πρώτο λόγο. Τα άλλα δυο κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά) επέλεξαν να συμμετάσχουν με «χαλαρό» τρόπο. Άρα, δικαιούμαστε να έχουμε μεγάλες προσδοκίες;
Σύντομα θα το δούμε. Σήμερα μόνο ευχές (και προσευχές) μπορούμε να κάνουμε.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΕΛΙΑΣ
* Πρώτον, να βρεί τρόπο συνεννόησης με τους ευρωπαίους. Δεν είναι αυτονόητο ότι θα συμβεί, αν και θα έπρεπε. Έχουμε κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, που στηρίζεται στο 48% του ελληνικού λαού. Αυτό το παίρνουν υπόψη τους οι πάντες. Θα έχει, λοιπόν, διαπραγματευτική ισχύ μεγαλύτερη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Απλώς πρέπει να το αποδείξει στην πράξη. Αλλοθι δύσκολα θα βρει εκ των υστέρων, αν δεν το καταφέρει.
* Δεύτερον, να προχωρήσει στο εσωτερικό μέτωπο με γοργά βήματα τουλάχιστον σε δυο-τρία βασικά ζητήματα. Για παράδειγμα, να επαναφέρει σε ισχύ στις συλλογικές συμβάσεις, για να σταματήσει η επέκταση της εργασιακής ζούγκλας. Αλλά, ταυτόχρονα, να φτιάξει γρήγορα ένα φορολογικό σύστημα λιτό, σαφές και ευέλικτο, ώστε να πληρώσουν, επιτέλους και όσοι καταφέρνουν να κρύβονται τόσα χρόνια. Όμως, αυτό πρέπει να γίνει, δεν παίρνει άλλη αναβολή. Παράλληλα, φυσικά πρέπει να γίνει αμέσως η ανασυγκρότηση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, διότι χωρίς αυτούς ακόμη και το καλύτερο φορολογικό σύστημα θα αποδειχθεί άχρηστο.
Μπορεί να τα κάνει αυτά-και μερικά ακόμη- η κυβέρνηση που έφτιαξε ο κ. Σαμαράς; Προσωπικά αμφιβάλλω πολύ, κοιτάζοντας αρκετά απο τα πρόσωπα που επέλεξε (πρώην υπουργούς των κυβερνήσεων Καραμανλή, που έχουν μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό που μας συμβαίνει σήμερα).
Όμως, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Ο ελληνικός λαός έτσι ψήφισε. Δικαιωματικά ο κ. Σαμαράς και η ΝΔ έχει τον πρώτο λόγο. Τα άλλα δυο κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά) επέλεξαν να συμμετάσχουν με «χαλαρό» τρόπο. Άρα, δικαιούμαστε να έχουμε μεγάλες προσδοκίες;
Σύντομα θα το δούμε. Σήμερα μόνο ευχές (και προσευχές) μπορούμε να κάνουμε.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΕΛΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.