Παρακολούθησα με προσοχή το μεγαλύτερο μέρος της χθεσινής συζήτησης στη Βουλή. Φυσικά όχι όλο. Υπήρχε όμως αρκετός χρόνος για να προβώ σε κάποιες παρατηρήσεις.
Η πρώτη παρατήρηση. Έχει άδικο ο Αλέξης Τσίπρας όταν κατηγορεί την αντιπολίτευση ως ακροδεξιά. Και πιο συγκεκριμένα όταν κατηγορεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως ακροδεξιό. Με μοναδικό κριτήριο τις θέσεις της αντιπολίτευσης στο Σκοπιανό. Ο ίδιος έχει υπογράψει μια εθνικά επιζήμια συμφωνία. Από κάθε άποψη. Που δεν ανταποκρίνεται στις πάγιες επιδιώξεις της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Το Σκοπιανό δεν είναι δημιούργημα των τελευτίων 30 ετών, όπως ισχυρίζεται ο Αλέξης Τσίπρας. Έχει βαθύτερο χρονικό ορίζοντα προς τα πίσω και ανάγεται στον σκοτεινό χώρο των Βαλκανίων. Πολλοί ερίζουν για τον χώρο αυτό. Βούλγαροι, πάρα πολλοί. Αλβανοί με έναν ιδιόμορφο δικό τους μεγαλοϊδεατισμό. Και Κομιτατζήδες με μαύρα κυρίως χρώματα. Έχουν συμπληρωθεί σχεδόν 150 χρόνια.
Ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων έχει αποκτήσει βαθιές ρίζες στην Αμερική. Και στην Αυστραλία. Με τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα. Και με ακόμη πιο απλά λόγια. Δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Ούτε καν, και κυρίως, με διμερείς συμφωνίες. Και φυσικά στην πλάτη των Σκοπίων και των Σκοπιανών παίζονται παιχνίδια, που είτε οι ίδιοι υποψιάζονται.
Η δεύτερη παρατήρηση. Έχει δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας σε ένα και μόνον σημείο. Και πρέπει να το παραδεχτούμε. Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν πρέπει να είναι σπάταλοι σε δηλώσεις σε μικρά ζητήματα. Ή και μεγάλα. Στέλνουν ένα κεντρικό σύνθημα. Με εναλλακτικές ενδεχομένως ερμηνείες.
Η σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται στο τέλος ως φλύαρη. Παραδείγματα δύο.
Το πρώτο. Στην αντιμετώπιση του Σκοπιανού μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και την επικύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αρκετές από τις δηλώσεις ότι δήθεν θα υποβάλλουν βέτο στις ενταξιακές προσπάθειες των Σκοπίων στην ενωμένη Ευρώπη είναι τουλάχιστον άστοχες. Δεν μπορούμε να καταστούμε το μαύρο πρόβατο των Βρυξελλών και της Ευρώπης. Η συμμετοχή μας στη συζήτηση των 30 και πλέον ενταξιακών κεφαλαίων πρέπει να είναι λειτουργική και δημιουργική. Και να υπακούει και να εφαρμόζει τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το δεύτερο παράδειγμα. Οι φλύαρες δηλώσεις της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη δεν πείθουν. Η ίδια η κυβέρνηση επέλεξε χαμηλές πτήσεις. Αλλά δεν μπορείς εκ των προτέρων να καταδικάσεις μια επικοινωνία μεταξύ της ηγεσίας της Τουρκίας και της Ελλάδας. Εδώ ο Πούτιν και ο Τραμπ είναι έτοιμοι να βάψουν με αίμα τα χέρια τους. Και, όμως, συνομιλούν. Κάτι θετικό μπορεί να προκύψει από αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.