Το άρθρο ξεκινά από μια σύντομη περιγραφή των Εξαρχείων ως μια περιοχή που από καιρό έχει γίνει «σπίτι» μιας «μικρής αλλά ταραχώδης κοινότητας αυτοαποκαλούμενων αναρχικών» επισημαίνοντας ότι κάθε Σαββατοκύριακο γίνονται επεισόδια με ρίψεις μολότοφ κατά αστυνομικών που απαντούν με χρήση δακρυγόνων.
Ο Economist προσθέτει, δε, ότι κάτοικοι της περιοχής λένε ότι τα παράπονά τους αγνοούνται από τις αρχές.
«Μια αναρχική ομάδα, ο Ρουβίκωνας, χρησιμοποιεί πιο εκλεπτυσμένες μεθόδους για να κάνει την παρουσία της αισθητή. Έχοντας ως ορμητήριο ένα σινεμά-μπαρ κοντά στην πλατεία Εξαρχείων ο Ρουβίκωνας πραγματοποιεί ενοχλητικές επιθέσεις σε πρεσβείες,
κυβερνητικά κτήρια και γραφεία πολυεθνικών εταιριών. Τα μέλη της συνήθως δεν συλλαμβάνονται. Οι διώκτες χαρακτηρίζουν τις πράξεις τους (σ.σ. των μελών του Ρουβίκωνα) ως «αρκούντως ασήμαντες» για να δικαιολογήσουν μια πλήρη έρευνα» γράφει το περιοδικό.
Στη συνέχεια παρατίθεται η σειρά των επιθέσεων του Ρουβίκωνα στις πρεσβείες της Τουρκίας, της Γαλλίας και της Αυστρίας, την καταστροφή ακυρωτικών μηχανημάτων σε σταθμούς του μετρό, και την επίθεση στα γραφεία της Novartis.
«Αρκετοί παρατηρητές πιστεύουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα ανέχεται τις δραστηριότητες του Ρουβίκωνα ελπίζοντας να διαβεβαιώσει τους αριστερούς ψηφοφόρους ότι παρά τη σκληρή λιτότητα που υπαγορεύτηκε από τους πιστωτές, το κόμμα παραμένει ακόμα στην καρδιά του ριζοσπαστικού κινήματος» γράφει ο Economist και υπενθυμίζει την παρέμβαση του Νίκου Βούτση προκειμένου «να προστατεύσει τα μέλη του Ρουβίκωνα» όταν έκαναν «ντου» στη Βουλή «δίνοντας εντολή για την άμεση απελευθέρωσή τους στη λογική ότι «ήταν μια απλή πράξη διαμαρτυρίας»».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.