Το ΔΝΤ κρίνει τις εξελίξεις.Συζήτηση για όλα (αξιολόγηση ,χρέος, πλεονάσματα) αλλά απόφαση για τίποτα, περιμένει το οικονομικό επιτελείο από την σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup.

Η Ελλάδα θα είναι για πολλοστή φορά, θύμα της κόντρας μεταξύ του Βερολίνου που «οχυρώνεται» πίσω από την συμφωνία της 25ης Μαΐου, που προβλέπει μόνο την απόφαση για βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και του ΔΝΤ.

Το Ταμείο, έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους, ότι δεν θα βάλει την υπογραφή του στο Staff Level Agreement, παρά μόνο αν έχει καθαρή εικόνα για την συνολική λύση του χρέους, στην οποία θα πρέπει να περιλαμβάνεται και η αναθεώρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων, για τα οποία προβλέπει ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουν το 1,5% του ΑΕΠ σε μεσοπρόθεσμη βάση.

Την ίδια ώρα, Γερμανία και Ολλανδία επείγονται να έχουν το «ναι» του ΔΝΤ, σε ότι αφορά την ενεργό ένταξη του στο ελληνικό πρόγραμμα, πριν μπουν και επίσημα σε προεκλογική περίοδο.

Κατά την σημερινή συνεδρίαση, οι Ευρωπαίοι υπουργοί οικονομικών θα αναγκαστούν να ανοίξουν τα χαρτιά τους και στο θέμα των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018. Θα πρέπει δηλαδή να ξεκαθαρίσουν αν και για πόσο διάστημα η Ελλάδα θα έχει την υποχρέωση να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ. Πληροφορίες θέλουν το Eurogroup να επιμένει ο υψηλός αυτός στόχος να διατηρείται τουλάχιστον για μια πενταετία αντί της 10τίας που προέβλεπε το πρόγραμμα του Ιουλίου του 2015.

Υπάρχει και ο κόφτης

Στην θέση Έλληνα αξιωματούχου ότι η εμμονή των ευρωπαίων σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα θα οδηγήσει την Ελλάδα σε ένα αδιέξοδο που θα έχει την μορφή νέων μέτρων το ύψος των οποίων μπορεί να φτάσει και τα 4,2 δις ευρώ (2,4% του ΑΕΠ) Κοινοτικοί αξιωματούχοι εμφανίζονται τώρα καθησυχαστικοί.

Μιλούν για ένα λογικό άλμα, αφού κανείς ακόμη δεν μπορεί να προδικάσει την θέση του ΔΝΤ και δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις με βάση «δημιουργική λογιστική». Τόνιζαν επίσης ότι ακόμη και αν επιμείνει το ΔΝΤ να καλυφθεί η διαφορά μεταξύ των δικών του προβλέψεων για την Ελλάδα και των αντίστοιχων της ΕΕ υπάρχει λύση: Η επέκταση της εφαρμογής του δημοσιονομικού κόφτη και πέραν του 2018 ώστε η όποια απόκλιση προς τα κάτω από τον στόχο του 3,5% του ΑΕΠ να καλύπτεται από την χρήση του συγκεκριμένου «εργαλείου».

Η θέση αυτή όμως δεν καλύπτει σε καμία περίπτωση το ΔΝΤ το οποίο δεν υποστήριξε ποτέ λύσεις του τύπου … «κόφτη», αφού θεωρεί ότι τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται στα προγράμματα που συμμετέχει, θα πρέπει να είναι μόνιμα και να έχουν ένα διαρθρωτικό χαρακτήρα και όχι οριζόντια μόνο και μόνο για να βγει ο «λογαριασμός».

Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα

Το μόνο ίσως σίγουρο κομμάτι της σημερινής συζήτησης για την Ελλάδα θα είναι η παρουσίαση των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος στην ανακοίνωση των οποίων συμφωνεί ακόμη και η Γερμανία.

Τα μέτρα αυτά που θα έχουν ως αποτέλεσμα την απομείωση του ελληνικού χρέους κατά 21,8% του ΑΕΠ μέχρι και το 2060 με τρεις συγκεκριμένες παρεμβάσεις:

1. Την επιμήκυνση του συνόλου των 173 δις από όλα τα ευρωπαϊκά δάνεια από κάθε πηγή (GLF EFSF ESM) στα 32,5 χρόνια από 27,5 χρόνια που είναι σήμερα. Αυτό θα γίνει με την ανταλλαγή παλαιού δανείου με μικρότερη διάρκεια αποπληρωμής με νέο, που θα έχει μακρύτερη διάρκεια αποπληρωμής, ώστε σε πρώτη φάση ο μέσος χρόνος ωρίμανσης να φτάσει και πάλι τα 32,5 χρόνια .

2. Την κατάργηση από το 2017 της επιβάρυνσης του 2% στο επιτόκιο δανείων ύψους 10,2 δις ευρώ, που είχε πάρει η Ελλάδα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) για την επαναγορά ομολόγων. Στην κατεύθυνση αυτή το ΕΜΣ προτίθεται να επαναγοράσει 11 δις ευρώ από το δάνειο που έκανε στην Ελλάδα το 2012 για την επαναγορά χρέους 33 δις ευρώ. Το δάνειο έγινε σε υψηλό επιτόκιο (άνω του 3%) και με την εξαγορά του με δάνειο χαμηλότερου επιτοκίου η Ελλάδα αναμένεται να έχει εξοικονόμηση περίπου 220.000 ευρώ σε υποχρεώσεις χρέους .

3. Την χρήση σύνθετων χρηματοοικονομικών εργαλείων ώστε να μειωθεί στο διηνεκές ο επιτοκιακός κίνδυνος για το ελληνικό χρέος.

Τα μέτρα αυτά που επεξεργάζεται εδώ και καιρό ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή αμέσως μόλις έχουμε τεχνική και πολιτική συμφωνία για την δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος.