Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

123456789101112 Χαιρετισμός Ευάγγελου Βενιζέλου στην κοινή εκδήλωση του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση και του Κύκλου Ιδεών Χαιρετισμός Ευάγγελου Βενιζέλου στην κοινή εκδήλωση του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση και του Κύκλου Ιδεών «Η Ελλάδα στον κόσμο: Νέες προκλήσεις για την ελληνική εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας»

"Αυτές όλες οι σταθερές πέρα από την εκλογή Τραμπ αμφισβητούνται από τη νέα ρητορεία Ερντογάν, δηλαδή από το αντιπραξικόπημα, καθώς φαίνεται ότι το πραξικόπημα (η απόπειρα πραξικοπήματος) ενεργοποίησε ένα στρατηγικό σχέδιο το οποίο ήταν έτοιμο στις λεπτομέρειές του.
 Και εκεί έχουμε ταυτόχρονα μια εσωτερική αφήγηση νέα για την τουρκική ταυτότητα σε σχέση με την οθωμανική κληρονομιά και τον κεμαλισμό, άρα έχουμε μια εσωτερική κατεύθυνση της νέας στρατηγικής, και έχουμε και μια νέα αφήγηση για τον περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας, δηλαδή μια εξωτερική κατεύθυνση.
Δεν χρειάζεται τώρα να αναφερθώ εδώ ούτε στα θέματα Γκιουλέν, ούτε στα θέματα Μπαχτσελί, στο Σύνταγμα, στη μετατροπή του πολιτεύματος σε προεδρικό, ούτε στις εκκαθαρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις, που περιλαμβάνουν μέχρι και τους πιλότους των μαχητικών αεροσκαφών, το 1/3 των ενεργών πιλότων.
Αλλά είναι προφανές ότι για πρώτη φορά αμφισβητείται η ταυτότητα της κεμαλικής λαϊκής (secular) Τουρκίας, αμφισβητείται η μνήμη του κεμαλισμού και του Ινονού βεβαίως μαζί. Αυτό σημαίνει η συνεχής εμμονή σε σχέση με τη Λωζάνη. Το ερώτημα αν η Λωζάνη ήταν μια Συνθήκη της ήττας για την οθωμανική αυτοκρατορία και εκ γενετής για την Τουρκική Δημοκρατία συνοδεύεται από το ερώτημα:
και για μας τι ήταν η Συνθήκη της Λωζάνης; Ήταν μια Συνθήκη της νίκης; Μα η συνθήκη της νίκης ήταν η Συνθήκη των Σεβρών, η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν η συνθήκη της αξιοπρεπούς ήττας με τις μικρότερες δυνατές απώλειες, αλλά ήταν ήττα και ήττα και από τις δυο πλευρές.
Αν θέλουμε να βρούμε μια εξήγηση που να καλύπτει και την εσωτερική και την εξωτερική προσέγγιση της νέας ρητορείας -γιατί δεν πρόκειται για στρατηγική ακόμη - Ερντογάν, εγώ θα έλεγα ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα προληπτική επιθετικότητα. Προλαμβάνει, μέσα κυρίως από το πολιτικό του λόγο και τα μηνύματα που εκπέμπει, την πιθανότητα απόσχισης κουρδικών περιοχών άρα αμφισβήτησης της ακεραιότητας της τουρκικής επικράτειας, προσπαθεί να βρει αντίβαρα στην προοπτική αυτή. Διότι ξέρει ότι έχει μια κοινωνία διχασμένη εκλογικά, περαιτέρω διχασμένη λόγω της σύγκρουσης με τα δίκτυα Γκιουλέν και προσπαθεί να αξιοποιήσει το διχασμό της αντιπολίτευσής του, απευθυνόμενος άλλοτε στο 25% των κεμαλικών και άλλοτε στο 25% των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, που πλέον η καθεμιά ακολουθεί τη μοίρα της, γιατί είναι άλλο να είσαι Κούρδος και άλλο να είσαι Αλεβί.
Τον ενοχλεί το γεγονός ότι δεν μπορεί να παίξει ρόλο ενεργό στις διεθνείς πρωτοβουλίες στη Συρία και στο Ιράκ, ότι είναι έξω από τις επιχειρήσεις στο Χαλέπι και έξω από τις επιχειρήσεις στη Μοσούλη. Και νομίζω ότι είναι τελείως δευτερογενές το ζήτημα που αφορά το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Άλλωστε, ας θυμηθούμε ότι η Συνθήκη της Λωζάνης αφορά βεβαίως τη χάραξη των ελληνοτουρκικών χερσαίων συνόρων και των τουρκοβουλγαρικών χερσαίων συνόρων, βεβαίως αφορά και την αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας επί των νήσων του βορειοανατολικού Αιγαίου, αλλά αυτές είχαν περιέλθει στην ελληνική κυριαρχία πολύ πριν. Βεβαίως και διευθετεί και τα τουρκοϊταλικά σύνορα επειδή τα Δωδεκάνησα περιέρχονται στην Ιταλία.
Αλλά ας θυμηθούμε τι άλλο έχει η Λωζάνη μέσα. Κατ' αρχάς έχει την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αιγύπτου αναδρομικά. Είχε συμβεί το 1914 αναγνωρίζεται το 1924, του Σουδάν το ίδιο 1914-1924, διευθετεί τα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία υπό γαλλική προστασία, διευθετεί τα σύνορα Τουρκίας και Ιράκ υπό βρετανική προστασία, η Τουρκία παίρνει την Αλεξανδρέττα, χάνει τη Μουσούλη.
Όταν μιλάει ο κ. Ερντογκαν για τη Λωζάνη, νομίζω ότι δεν έχει στο μυαλό του πρωτίστως τα Δωδεκάνησα ή τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά τα σύνορα με τη Συρία και το Ιράκ στα οποία θα γίνει ο αναδασμός, στα οποία γίνεται ο αναδασμός. Γιατί έχει καταρρεύσει η έννοια της κρατικότητας και τίθεται υπό αμφισβήτηση πλέον όλο το κεκτημένο της κοινωνίας των εθνών."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Αρχειοθήκη ιστολογίου